Vraag 1

Bent u bekend met de Nederlandse radioactief afvalverwerking en opslag in Zeeland, genaamd COVRA? Is het u bekend dat alvorens laag- en middelradioactief kernafval wordt opgeslagen, deze eerst verwerkt wordt?

Ja.

Vraag 2

Bent u bekend met de vele dure radioactiefafvalverwerkingsapparatuur en -machines die op het complex van COVRA staan? Is het u tevens bekend dat bijvoorbeeld België soortgelijke apparatuur heeft staan?

Ja.

Vraag 3

Deelt u de mening dat het efficiënter is, gezien de dure apparatuur en de geringe hoeveelheid laag- en middelradioactief afval per jaar, indien landen samenwerken op het gebied van de verwerking van laag- en middelradioactief afval? Zo nee, waarom niet?

Achtereenvolgende kabinetten hebben er voor gekozen dat in Nederland al het radioactieve afval naar COVRA gaat. Eén van de redenen voor die keuze is dat Nederland verantwoordelijk is en wil zijn voor het radioactieve afval dat in ons land ontstaat. De consequentie hiervan is dat COVRA voorzieningen heeft die nodig zijn voor het bewerken van radioactief afval dat in Nederland ontstaat.

Vraag 4

Bent u bereid om te onderzoeken in hoeverre Nederland in de afvalverwerking van het laag en middelradioactieve afval van andere Europese landen kan voorzien? Zo nee, waarom niet?

In de Europese richtlijn voor radioactief afval en verbruikte splijtstof (2011/70/EURATOM) wordt aangegeven dat iedere lidstaat weliswaar zelf verantwoordelijk is voor het beheer van het in eigen land ontstane radioactieve afval, maar dat samenwerking tussen lidstaten mogelijk moet zijn. Dit geldt ook voor de verwerking van het afval. Eventuele samenwerking is nu echter niet aan de orde.

Vraag 1

Vindt u het gewenst dat een volwassene, die zijn of haar ouder in huis opneemt om mantelzorg te verlenen, soms wel en soms niet als fiscaal partner wordt aangemerkt?

Met de invoering van het huidige fiscaal partnerbegrip met ingang van 1 januari 2011 wordt partnerschap vastgesteld aan de hand van objectieve criteria. Achtergrond van deze aanpassing is onder meer gelegen in de wens tot vereenvoudiging door het introduceren van controleerbare criteria. De partnercriteria voor de inkomstenbelasting zijn met ingang van 1 januari 2012 uitgebreid. Als partners worden met ingang van die datum ook aangemerkt ongehuwd samenwonenden die ingeschreven staan op hetzelfde GBA-adres indien op dat GBA-adres tevens een minderjarig kind van één van hen beiden staat ingeschreven. Deze categorie wordt ook wel aangeduid als samengesteld gezin. De aanvulling van de partnercriteria met deze categorie heeft plaatsgevonden naar aanleiding van de moties Omtzigt c.s.1 Omdat het criterium het risico van «overkill» in zich heeft, is om ongewenste effecten te voorkomen een tegenbewijsregeling opgenomen voor de gevallen waarin sprake is van een (onder)huursituatie.
Voor de inkomstenbelasting kan een bloedverwant in de eerste graad jonger dan 27 jaar niet als fiscaal partner worden aangemerkt. Een volwassene van 27 jaar of ouder die op hetzelfde GBA-adres ingeschreven staat als één van zijn ouders, en desbetreffende ouder worden, als zij aan één van de partnercriteria voldoen, als fiscaal partner aangemerkt. Dit kan ook het geval zijn wanneer op hetzelfde GBA-adres als waar een volwassene van 27 jaar of ouder en één van zijn ouders staat ingeschreven, tevens een minderjarig kind van één van beide volwassenen staat ingeschreven. Dit is niet het geval wanneer door middel van een schriftelijke huurovereenkomst kan worden aangetoond dat sprake is van huur.

Vraag 2

Wat is de definitie van een samengesteld gezin? Kan een samengesteld gezin ook bestaan uit drie generaties, met andere woorden, uit grootouder, ouder en kind?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 3

Bent u bekend met de nadelige gevolgen voor mantelzorgverleners, bijvoorbeeld het nadeel dat ontstaat als mensen die een hypotheek hebben een ouder in huis nemen terwijl de ouder overwaarde heeft op zijn of haar huis? Zijn er meer soortgelijke nadelige gevolgen bij u bekend, die zijn ontstaan door inwerkingtreding van de wet Overige fiscale maatregelen 2012 (waarmee een nieuw criterium aan partnercriteria is toegevoegd waardoor ongehuwd samenwonenden ook als partners worden aangemerkt indien zij samen met een kind van een van beiden op hetzelfde adres in de gemeentelijke basisadministratie (GBA) staan ingeschreven)?1 Zo ja, welke?

Als een kind zijn of haar ouder in huis neemt dan heeft een eventuele eigenwoningreserve bij de ouder («overwaarde op het huis») die is ontstaan door de verkoop van het huis van de ouder, geen invloed op de aftrek van hypotheekrente bij het kind. De bijleenregeling, waarop in de vraag wordt gedoeld, leidt in dit geval dus niet tot nadelige fiscale gevolgen voor de betrokkenen.
Er zijn mij geen signalen bekend dat aan de inwerkingtreding van het bij de wet Overige fiscale maatregelen 2012 (OFM 2012) ingevoerde partnercriterium in het algemeen nadelige gevolgen zijn verbonden. De gevolgen van partnerschap zijn naar mijn oordeel bovendien niet te kwalificeren als «nadelige gevolgen», maar bewerkstelligen dat het recht op fiscale faciliteiten en toeslagen zo goed mogelijk wordt afgestemd op de feitelijke draagkracht. Hoewel de wetgever bij de invoering van het partnercriterium voor zogenoemde «samengestelde gezinnen» dat via OFM 2012 is ingevoerd, niet primair het oog heeft gehad op mantelzorgers, kan ook in hun leefsituatie sprake zijn van een hogere draagkracht binnen het huishouden.

Vraag 4

Vindt u het gewenst dat een volwassene met kind die zijn of haar ouder in huis opneemt om mantelzorg te verlenen daar financieel voor wordt gestraft? Zo nee, waarom niet? Zo ja, welke maatregelen gaat u nemen om deze financiële straf weg te nemen?

Zoals blijkt uit het antwoord op vraag 3b is hier naar mijn oordeel geen sprake van een financiële straf, maar van invulling van het draagkrachtprincipe.

Vraag 5

Zou het niet beter en minder omslachtig zijn als volwassenen die hun ouder in huis opnemen om mantelzorg te verlenen de mogelijkheid krijgen om al dan niet te kiezen voor een fiscaal partnerschap? Ziet u andere mogelijkheden om dit probleem aan te pakken? Zo ja, welke?

Bij de invoering van het huidige partnerbegrip is de keuzeregeling voor ongehuwd samenwonenden komen te vervallen. Ik voel er niet voor om deze te herintroduceren voor een specifieke categorie, waarin bovendien geen sprake is van ongewenste gevolgen.

Vraag 1

Heeft u kennisgenomen van het bericht dat de Rijksuniversiteit Groningen, waar tot nog toe de enige volledige bachelor/master-opleiding voor Friese taal en cultuur bestond, deze studierichting niet langer wil handhaven als een zelfstandig te accrediteren academische opleiding?1

Ja.

Vraag 2

Heeft u kennisgenomen van de berichtgeving op de website van deze universiteit dat de programma’s van een aantal talenstudies, waaronder het Fries «worden samengebracht in een splinternieuw bachelorprogramma Europese talen en culturen»?2

Vraag 3

Kunt u in relatie tot deze berichtgeving uiteenzetten wat de toekomst wordt van de opleiding voor het Fries?

Ik heb begrepen dat – in afwijking van hetgeen op de website van de Rijksuniversiteit Groningen met betrekking tot het Fries is gesteld – de bacheloropleiding Friese taal en cultuur aan de RUG als afzonderlijke opleiding geregistreerd blijft in het Centraal Register Opleidingen Hoger Onderwijs. Genoemde opleiding wordt aangeboden in samenwerking met de nieuwe, brede bacheloropleiding Europese Talen en Culturen, mede om de houdbaarheid van het Fries (waarvoor zich zeer weinig studenten aanmelden) te garanderen.

Vraag 4

Wat betekent dit voor de academische verankering van de expertise over de tweede rijkstaal in de toekomst?

Uit mijn antwoord op vraag 3 blijkt dat er niets verandert aan de formele positie van de bacheloropleiding als geregistreerde CROHO-opleiding. De programmatische integratie met de brede bachelor Europese Talen en Culturen betekent dat de wetenschappelijke verankering van het Fries als tweede rijkstaal wordt versterkt.

Vraag 1

Heeft u kennisgenomen van het bericht «Beatrixstraat Pretoria op de wip»?1

Ja.

Vraag 2

Deelt u de mening dat de plannen van het Afrikaans Nationaal Congres (ANC) om de namen Beatrixstraat en Wilhelminalaan te schrappen een klap zijn in het gezicht van de Majesteit, onze koninklijke familie en van Nederland?

De benaming van straatnamen op Zuid-Afrikaans grondgebied is een zaak van de democratisch gekozen Zuid-Afrikaanse autoriteiten. De Nederlandse regering heeft vertrouwen in het democratische proces in Zuid-Afrika.

Vraag 3

Deelt u de mening dat de Afrikaanstalige straatnamen herinneren aan de antikoloniale strijd van de Afrikaner boeren tegen het Engelse invasietroepen?

Zie antwoord vraag 2.

Vraag 4

Deelt u de mening dat de culturele erfenis van de onafhankelijke Boerenrepublieken Transvaal en de Oranje Vrijstaat, waar het Nederlands de officiële taal was, verdedigd dient te worden door de Nederlandse ambassadeur te Pretoria? Zo ja, welke acties kunnen van onze ambassadeur verwacht worden?

Zie antwoord vraag 2.

Vraag 5

Deelt u de mening dat de Nederlandse ambassade, gevestigd aan de Koningin Wilhelminalaan, moet weigeren gebruik te maken van een eventuele nieuwe naam?

Zie antwoord vraag 2.

Vraag 1

Hebt u kennisgenomen van de uitzending van De Vijfde Dag op 22 maart 2012 «Dossier Van Tamelen: de angst voor een vlucht gevaarlijke tbs’er»?

Ja. Ik heb uw Kamer op 6 april jl. per brief mijn reactie op deze uitzending doen toekomen. Voor nadere informatie over de zaak verwijs ik naar deze brief (Kamerstukken 2011/2012, 29 452, nr. 147).

Vraag 2

Hebt u kennisgenomen van de onthulling van de tbs’er dat een behandeld sociotherapeute actief heeft meegeholpen aan zijn ontsnapping en die van een andere tbs’er uit de Van Mesdagkliniek in 1997? Is het waar dat de mogelijke seksuele relatie van de sociotherapeute met een van de ontsnapte tbs’ers is het Rijksrechercheonderzoek niet naar boven is genomen? Is het waar dat de sociotherapeute nog vele jaren voor de kliniek heeft gewerkt? Hoe beoordeelt u het onderzoek van de Rijksrecherche van destijds? Zijn inmiddels verbetermaatregelen genomen en zo ja, welke?

In opdracht van de toemalige Minister van Justitie is onderzoek gedaan naar de ontvluchting in 1997, zowel door de kliniek als door de Rijksrecherche. De uitkomsten van de onderzoeken zijn aan uw Kamer gemeld in een brief van 18 februari 1998 (Kamerstukken 1997/1998, 25 698, nr. 4) en gaven geen aanleiding tot strafrechtelijk onderzoek naar de betrokkenheid van personeelsleden. De uitlatingen van betrokkene in de uitzending van 22 maart jl. geven mij geen aanleiding om te twijfelen aan de conclusies van de onderzoeken.

Vraag 3

Kunt u specificeren welke verantwoordelijkheden de kliniek, het Adviescollege Verloftoetsing (AVT) respectievelijk de minister hebben met betrekking tot de advisering over verlof voor een tbs’er? Welke aspecten wegen de kliniek en de minister mee? Waarin verschillen zij onderling?

Ten aanzien van de procedure rondom de verloftoetsing van tbs-gestelden wil ik opmerken dat deze met waarborgen is omkleed. Het als uitvloeisel van de commissie-Visser ingestelde onafhankelijke Adviescollege Verloftoetsing Tbs (AVT) toetst alle verlofaanvragen van tbs-gestelden. Het AVT heeft een adviserende bevoegdheid, zij het dat de Minister van Veiligheid en Justitie niet kan afwijken van een negatief advies. Op grond van het AVT-advies neemt de Minister een besluit. Bij een positief advies kan de verlofaanvraag gemotiveerd worden afgewezen. Zo wordt de kwaliteit van de verlofbeslissingen zoveel mogelijk professioneel geborgd, met behoud van de ministeriële verantwoordelijkheid.
Hoewel het niet vaak gebeurt, is afwijking van een positief advies van het AVT mogelijk. De redenen daartoe kunnen juridisch, politiek of maatschappelijk van aard zijn. De Minister heeft bij een beslissing over het verlof immers, anders dan het AVT, niet alleen te maken met het resocialisatiebelang van de betrokken tbs-gestelde en het risico voor de samenleving, maar ook met belangen van de slachtoffers en/of nabestaanden, politieke gevoeligheden en juridische (on)mogelijkheden.

Vraag 4

Hoe beoordeelt u het dat in casu de rechter een tbs’er onvoorbereid en zonder verloven vrijlaat, terwijl de minister van Justitie een onbegeleid verlof te risicovol vond? Bieden de voorgestelde maatregelen, die thans in het parlement in behandeling zijn, voldoende soelaas om «koude terugkeer» te voorkomen?

Bij voorkeur doorloopt een tbs-gestelde voorafgaand aan de voorwaardelijke beëindiging van de tbs-maatregel alle stappen in het resocialisatietraject. Zo vindt de terugkeer van de tbs-gestelde in de maatschappij zo veilig en verantwoord mogelijk plaats. In onderhavige zaak is het resocialisatietraject niet geheel doorlopen als gevolg van de contraire voorwaardelijke beëindiging door de rechter. Deze beëindiging achtte ik onwenselijk, ook al werd betrokkene in elk geval nog voor een periode van een jaar begeleid door de reclassering op het meest intensieve toezichtniveau. Om te zorgen dat de tbs-maatregel nooit zonder enige vorm van voorbereiding op de terugkeer in de samenleving wordt beëindigd heb ik een wetswijziging ingediend, dat momenteel ter behandeling bij de Eerste Kamer ligt1. Een dergelijke abrupte terugkeer in de maatschappij vergroot immers het recidiverisico.
De voorwaardelijke beëindiging van de tbs met dwangverpleging kan op grond van de huidige wetgeving ten hoogste een periode van negen jaar bedragen. In het conceptwetsvoorstel langdurig toezicht stel ik voor dat deze maximale duur wordt geschrapt, waardoor langdurig en eventueel levenslang toezicht mogelijk wordt. Dit conceptwetsvoorstel ligt ter consultatie bij de adviesinstanties. Dit conceptwetsvoorstel voorziet tevens in een nieuwe toezichtsmaatregel voor voormalige tbs-gestelden die een ernstige gewelds- of zedendelict hebben gepleegd, en wier terbeschikkingstelling is geëindigd en voor ex-gedetineerden die een zedendelict hebben gepleegd.

Vraag 5

Is het waar dat het met instemming van de reclassering is dat de tbs’er drugs gebruikt? Hoe beoordeelt u dit? Deelt u de mening dat deze tbs’er zeer gefocust lijkt op verdovende middelen?

Drugsgebruik door veroordeelde delinquenten gedurende de tenuitvoerlegging van hun straf keur ik ten zeerste af, zeker wanneer dit gebruik het recidiverisico verhoogt en eerder delicten of ongewenste gedragingen heeft veroorzaakt. Wanneer een veroordeelde onder toezicht terugkeert in de maatschappij, kan de rechter het gebruik van (hard)drugs verbieden door aan de terugkeer de voorwaarde van een drugsverbod te verbinden. Dit was ook in het onderhavige geval één van de voorwaarden bij de voorwaardelijke beëindiging van de tbs-maatregel van betrokkene. In het vonnis staat:«dat (…) betrokkene geen alcohol en/of (hard)drugs gebruikt indien en voor zover de reclassering dit van hem verlangt. Betrokkene accepteert/neemt deel aan alcoholtesten/urinecontroles. De uitslag van de testen kan opgevraagd worden door de reclassering.»Ter zitting werd door alle betrokken partijen de verwachting uitgesproken dat een totaalverbod van softdrugs voor betrokkene niet haalbaar was. Het opnemen van een dergelijk totaalverbod in de voorwaarden zou het slagen van het toezicht en daarmee het slagen van de resocialisatie in de weg staan. Bovendien werd door een onafhankelijke psychiater en een psycholoog aangegeven dat gecontroleerd gebruik van softdrugs bij betrokkene niet recidiveverhogend zou werken en dat dit gebruik niet delictgerelateerd was. Daarom kreeg hij van de reclassering als toezichthouder, in overeenstemming met het vonnis en met instemming van het Openbaar Ministerie, toestemming om gecontroleerd softdrugs te gebruiken. Hij mocht een vooraf vastgestelde, gelimiteerde hoeveelheid per week gebruiken, die ook als zodanig te controleren was door de reclassering, zolang dit geen negatieve invloed zou hebben op andere leefgebieden. Gebruik van alcohol en harddrugs werd niet toegestaan. Betrokkene werd tijdens de loop van het toezicht driemaal per week gecontroleerd door middel van urinecontroles. Gedurende het toezicht werd betrokkene eenmaal positief getest op het gebruik van harddrugs. Na overleg met het Openbaar Ministerie heeft betrokkene hiervoor van de reclassering een officiële waarschuwing gekregen.

Vraag 6

Kunt u in uw antwoord op de vorige vraag de omstandigheid betrekken dat betrokkene het delict, waarvoor hij is veroordeeld en waarvoor hem tbs is opgelegd, juist heeft gepleegd onder invloed van verdovende middelen?

Zie antwoord vraag 5.

Vraag 7

Wat is momenteel de status van de tbs’er? Deelt u de mening dat de tbs’er thans de voorwaarden schendt? Welke consequenties worden daaraan verbonden?

De tbs-maatregel van betrokkene is op 22 februari 2012 door de rechter beëindigd. Deze beslissing was wederom contrair. De rechter wees de vordering van het Openbaar Ministerie tot verlenging van de tbs-maatregel af. Het Openbaar Ministerie is tegen deze uitspraak in hoger beroep gegaan. Gedurende de periode tot aan het hoger beroep blijft de tbs-maatregel, en daarmee het toezicht op betrokkene door de reclassering, van kracht.

Vraag 8

Kunt u deze vragen binnen zeven dagen beantwoorden?

De Kamervragen zijn beantwoord binnen de hiervoor gebruikelijke termijn.
Dit ook met het oog op de 5 april jl. aan uw Kamer verzonden brief naar aanleiding van het verzoek van de vaste commissie voor Veiligheid en Justitie (kenmerk 2012Z06297/2012D14017).

Vraag 1

Bent u bekend met het feit dat de spoorwegovergangen aan de Beverwijkerstraatweg in Castricum en Vennewatersweg in Heiloo nu al respectievelijk 24 en 15 minuten per uur dicht zijn? Bent u zich er tevens van bewust dat, na de invoering van Programma Hoogfrequent Spoor, deze dichtligtijden zelfs zullen oplopen tot respectievelijk 40 en 30 minuten per uur en dat dit zal leiden tot nog langere files?1

De betreffende overwegen zijn mij bekend. De overweg Beverwijkerstraatweg in Castricum is expliciet genoemd in de voorkeursbeslissing PHS van 4 juni 2010 (Kamerstuk 32 404, nr.1). De overweg Vennewatersweg in Heiloo maakt onderdeel uit van de eerste tranche gehonoreerde aanvragen subsidie Spoorse Doorsnijdingen.
Ik herken de door u genoemde dichtligtijden niet. ProRail is in opdracht van IenM dichtligtijden aan het meten. De overwegen op de PHS corridors worden als eerste bekeken. Er is door IenM een onderzoek gestart naar de effecten van hogere treinfrequenties op de bereikbaarheid bij overwegen. Zoals aangegeven in antwoord op vragen bij de begrotingsbehandeling 2012 (zie antwoorden op een vraag van de PvdA-fractie van 23 november 2012), zal dit onderzoek behulpzaam zijn om te komen tot een set algemeen toepasbare criteria om te bepalen of de lokale bereikbaarheid bij een overweg onacceptabel wordt aangetast.
Bij het onderzoek zal een mogelijke methodiek worden bepaald, waarmee de effecten op bereikbaarheid objectief in kaart kunnen worden gebracht. Met deze methodiek kan vervolgens worden bepaald welke overwegen moeten worden aangepakt vanuit de optiek van bereikbaarheid en de te verwachte dichtligtijden.

Vraag 2

Deelt u de mening dat deze langere files, naast tot ernstig verminderde leefbaarheid, zullen leiden tot een onacceptabele blokkade voor politie, brandweer en ambulance? Zo nee, waarom niet?

Zie het antwoord op vraag 1. Ik ben bezig om samen met ProRail een methodiek te ontwikkelen; voor dit specifieke geval heb ik gezien de nog lopende onderzoeken dan ook nog geen mening.

Vraag 3

Onderschrijft u het belang van het spoedig aanleggen van een tunnel bij de beide spoorwegovergangen in Castricum en Heiloo? Zo niet, waarom niet?

Zie het antwoord op vragen 1 en 2. De aanpak van de overweg Beverwijker-straatweg in Castricum in het kader van PHS is afhankelijk van de bereidheid van de regionale partijen tot medefinanciering.
Voor de overweg Vennewatersweg geldt dat de gemeente Heiloo in het kader van de «Regeling eenmalige uitkering Spoorse Doorsnijdingen», reeds in 2006 een uitkering is toegezegd van € 2 773 403,– (prijspeil 2006). Deze eenmalige uitkering gaat uit van een maximum bijdrage van 25% van de totale kosten van het project conform artikel 4 van de regeling. Bovendien geldt dat de bijdrage een lump sum bijdrage is. De gemeente Heiloo heeft daarbij recht op het genoemde bedrag indien het project conform de aanvraag wordt uitgevoerd. Verder geldt dat het project voor eigen rekening en risico van de gemeente wordt uitgevoerd. De aanvang van de werkzaamheden dient in ieder geval voor 2017 plaats te vinden. De hier beschreven werkwijze geldt overigens voor alle uitkeringen in het kader van de regeling eenmalige uitkering Spoorse Doorsnijdingen.

Vraag 4

Waarom heeft u maar 50% van de geraamde 25 miljoen euro voor de spoortunnel in Castricum toegezegd? Vindt u ook niet dat het resterende bedrag van 12,5 miljoen euro voor de gemeente Castricum (met een begroting van ongeveer 55 miljoen euro) onredelijk hoog is?

Het door u genoemde bedrag herken ik niet. Met de gemeente Castricum is in het kader van de planuitwerkingsfase van PHS de uitwerking opgepakt van de aanpak van de overweg «Beverwijkerstraatweg». Deze overweg is expliciet benoemd in de voorkeursbeslissing PHS. De door de gemeenteraad meest kansrijk geachte varianten worden nu verder uitgewerkt, inclusief een kostenraming. IenM is bereid de maximaal de helft van kosteneffectieve oplossingen te financieren, zoals aangegeven in antwoord op vraag 1. Het resterende bedrag hoeft niet alleen van de gemeente Castricum te komen. In bepaalde situaties kan het aan de orde zijn dat een gemeente de financiële bijdrage echt niet kan opbrengen. Ik zal in deze specifieke situaties in overleg met de betrokken gemeente en provincie bezien hoe daarmee kan worden omgegaan, zodat hiervoor – binnen de beschikbare middelen – op maat gesneden afspraken worden gemaakt.

Vraag 5

Waarom heeft u slechts 2,8 miljoen van de geraamde 11,5 miljoen euro voor de spoortunnel in Heiloo toegezegd? Deelt u de mening dat dit bedrag ook voor de gemeente Heiloo een onredelijk grote opgave is?

Het door u genoemde bedrag komt (afgerond) overeen met de bijdrage die de gemeente Heiloo in het kader van de «Regeling eenmalige uitkering Spoorse Doorsnijdingen» heeft ontvangen.
De gemeente Heiloo heeft in 2006 in haar aanvraag een complete en sluitende raming van de investeringskosten voor de tunnel Vennewatersweg moeten indienen. Hierop is de maximum bijdrage van 25% voor de eenmalige uitkering ook gebaseerd. Hierbij geeft de gemeente Heiloo aan, conform de destijds ingediende aanvraag, dat de overige 75% wordt opgebracht door de gemeentelijke exploitaties van de bestemmingsplannen Zandzoom en Zuiderloo. De exploitaties zijn op 11 juli 2005 door de gemeenteraad vastgesteld. Zoals aangegeven in het antwoord op vraag 3 is de uitvoering van het project voor eigen rekening en risico van de gemeente. IenM kan geen verantwoordelijkheid dragen voor het achterblijven van de gemeentelijke exploitaties van bestemmingsplannen.

Vraag 6

Bent u bereid om meer bij te dragen aan deze tunnels en met de beide gemeenten hierover in overleg te treden? Zo niet, waarom niet ?

Voor de overweg Beverwijkerstraatweg is IenM in het kader van PHS bereid maximaal de helft van kosteneffectieve oplossingen te financieren. Zoals aangegeven in antwoord op vraag 4, zal ik indien er sprake is van een bijzondere situatie, nagaan of er maatwerkafspraken kunnen worden gemaakt.
Voor de overweg Vennewatersweg zie het antwoord op vraag 3. De uitkering in het kader van de «Regeling eenmalige uitkering Spoorse Doorsnijdingen», ging uit van een maximum bijdrage van 25% van de totale kosten van het project conform artikel 4 van de regeling. Bovendien geldt dat de bijdrage een lump sum bijdrage is. Verder geldt dat het project in het kader van Spoorse Doorsnijdingen voor eigen rekening en risico van de gemeente wordt uitgevoerd.

Vraag 7

Wat vindt u ervan dat de provincie Noord-Holland geen financiële bijdrage wil leveren aan de spoortunnels in Castricum en Heiloo, terwijl andere provincies zoals Noord-Brabant wel hun gemeentes met soortgelijke problemen te hulp schieten?

IenM zal met alle betrokken gemeenten en provincies in gesprek gaan, ook de provincie Noord Holland.
Ik steun het pleidooi van de beide gemeenten dat de provincie Noord Holland eveneens meefinanciert. Immers, de aanpak van overwegen maakt deel uit van een pakket maatregelen om hoogfrequent spoorvervoer op het traject Amsterdam – Alkmaar te bieden; deze betere bereikbaarheid per spoor is ook in het belang van de provincie, hetgeen door de provincie ook is bepleit voor de voorkeursbeslissing van PHS uit juni 2010.

Vraag 8

Bent u bereid om spoedig in overleg te treden met de provincie Noord-Holland om te kijken welke mogelijkheden voor een bijdrage vanuit de provincie er zijn? Zo niet, waarom niet? Zo ja, kunt u de Tweede Kamer informeren over de uitkomsten hiervan?

Zie het antwoord op vraag 7. Aangezien dit een vraagstuk voor meerdere gemeenten en provincies betreft en ik een algemeen geldende aanpak wil, zal ik de uitkomst meenemen in de achtste voortgangsrapportage PHS die in het vierde kwartaal 2012 zal worden gezonden aan uw Kamer.

Vraag 1

Heeft u ook enorm gelachen om de uitwerking van uw beleid, zoals te zien was in het item «een brug te smal» van het VARA-programma Kanniewaarzijn?1

Nee.

Vraag 2

Is het waar, dat de aanvullende hoge randen waarmee de brug versmald is, zijn geplaatst op basis van één enkel incident? Zo ja, was deze maatregel dan niet overdreven?

Nee, de barriers zijn geplaatst omdat duidelijk was geworden dat de constructie van het inspectiepad het gewicht van voertuigen niet kon dragen. Deze barriers moesten voorkomen dat voertuigen op het naastgelegen inspectiepad zouden komen, met het risico er doorheen te zakken. Het incident in 2006 heeft de noodzaak hiervoor ook in de praktijk laten zien. Later bleek dat de tijdelijke barriers door zware voertuigen aan de kant werden gedrukt. Daarom zijn deze tijdelijke barriers bij de recente renovatiewerkzaamheden vervangen door barriers die vast staan.

Vraag 3

Wat vindt u van de suggestie «zet uw tractor op een dieplader en rijd om over de A12» die is gedaan aan de boeren?

Ik ken deze uitspraak niet.

Vraag 4

Waarom is er al 300 000 euro verspild aan lapmiddelen, zoals verkeersregelaars en aanpassingen aan verkeerslichten? Kunt u het exacte bedrag van de gemaakte kosten noemen en dit nader specificeren?

De brug kon door de inzet van verkeersregelaars door brede (landbouw)voertuigen gebruikt blijven worden in de tijd dat alternatieven onderzocht werden. De kosten hiervoor bedragen tot op heden ongeveer € 145 000. De verkeersregelinstallatie maakt deel uit van het alternatief waar ik met de gemeenten op ben uitgekomen. De kosten hiervoor zijn ongeveer € 50 000.

Vraag 5

Is het waar dat u de aanvullende hoge randen langs de brug nu wil vervangen door lagere barrières en aan weerszijden van de brug verkeerslichten wilt plaatsen?2 Zo ja, wat gaat dit nou weer kosten en kunnen hierna de grote voertuigen wel tegelijk de brug oprijden? Zo niet, wat gaat u dan doen en hoeveel kosten zijn daarmee gemoeid?

Ja, de plaatsing van de zogenaamde schamprand en de verkeerslichten aan weerszijden van de brug maken onderdeel uit van het gekozen alternatief. Over de precieze vormgeving van de schamprand is Rijkswaterstaat nog in overleg met de gemeenten en daarom zijn de kosten nog niet duidelijk. De kosten voor de verkeersregelinstallatie bedragen ongeveer € 50 000 en zullen door mijn ministerie worden betaald. De verkeersregelinstallatie maakt het mogelijk dat brede (landbouw)voertuigen gebruik kunnen blijven maken van de brug, zonder dat zij vast komen te staan door breed tegemoetkomend verkeer.

Vraag 6

Is het niet veel goedkoper en beter om de aanvullende hoge randen helemaal te verwijderen, zoals dat vroeger het geval was? Zo niet, waarom niet?

De schamprand moet voorkomen dat motorvoertuigen het inspectiepad oprijden. Dit inspectiepad is uitsluitend ontworpen en gebouwd voor het dragen van personen. De gemeenten Arnhem en Westervoort hebben Rijkswaterstaat daarom verzocht om, na het weghalen van de barriers, deze schamprand te plaatsen.

Vraag 7

Welke lessen hebt u uit de problemen met deze brug getrokken en hoe gaat u in de toekomst voorkomen dat er weer enorm veel geld verspild wordt?

Het is belangrijk om dingen goed te doen en het overheidsgeld doelmatig en efficiënt in te zetten. Het is daarbij van belang dat iedereen daarin zijn of haar verantwoordelijkheden neemt.

Vraag 1

Kent u artikel 4 van de Wet tot regeling der heffing van regten wegens de verrigtingen van den ambtenaar van den burgerlijken stand van 23 april 1897 waarin is bepaald dat gemeenten een minimaal aantal keren per week de gelegenheid dienen te geven om gratis te trouwen?1

Ja, dit artikel is mij bekend.

Vraag 2

Deelt u de mening dat met een percentage tussen 20–40% van de gesloten huwelijken, deze regeling zijn doel voorbij schiet?1 Kunt u een up-to-date overzicht verschaffen van het percentage van de huwelijken dat gedurende de «gratis uren» wordt gesloten?

Ik deel deze mening niet. In een onderzoek van VNG-Magazine in 2008 geeft 90 procent van de ondervraagde gemeenten aan geen problemen te hebben met het gratis huwelijk. Het percentage van het aantal gesloten huwelijken gedurende de zogenoemde «gratis uren» in 2012 is mij niet bekend. Navraag bij de Nederlandse vereniging voor Burgerzaken (NVVB) leert dat hierover geen actuele informatie beschikbaar is. Het door u aangehaalde bericht uit het NRC is gebaseerd op een enquête, uitgevoerd door de NVVB in 2007 onder afdelingen burgerzaken van de gemeenten over kosteloze huwelijken.

Vraag 3

Deelt u de mening dat het tegenwoordig voor geliefden niet langer «noodzakelijk» is in het huwelijk te treden als zij samen willen zijn of wonen, zoals dat in 1897 het geval was, en dat daarmee een belangrijk argument voor het in stand houden van deze regeling niet langer geldig is?

Veel geliefden kiezen er voor hun relatie te bezegelen met een huwelijk. De motieven hiervoor zijn divers en persoonlijk. Het «gratis» huwelijk voorziet in de behoefte van de minder draagkrachtigen om toch te kunnen trouwen zonder direct tegen extra kosten aan te lopen. Op deze gronden acht ik het in stand houden van deze regeling redelijk. Gemeenten hebben overigens de beleidsvrijheid om het «gratis» trouwen te beperken in tijdsduur, tijdstip of locatie.

Vraag 4

Kunt u inzicht verschaffen in de inkomsten die gemeenten door deze wettelijke verplichting mislopen? Kunt u tevens inzicht verschaffen in de mate waarin de «gratis trouwuren» worden gebruikt door mensen die dit vanwege hun inkomen nodig hebben?2

Deze cijfers zijn mij niet bekend. Ook de NVVB en VNG hebben hierover geen informatie beschikbaar.

Vraag 5

Deelt u de mening dat – zo men een regeling in stand wil houden die het voor mensen met een zeer kleine portemonnee mogelijk maakt om te trouwen – het meer in de reden ligt om een specifieke regeling te maken die op deze groep toegespitst is?

Van de gemeenten heb ik geen signalen ontvangen dat er een probleem is met de huidige regeling en werkwijze. Inzicht in de omvang van de door u als hoog veronderstelde kosten van het gratis huwelijk heb ik evenmin. Wel is duidelijk dat gemeenten de kosten beperken door de plechtigheid sober te houden. De huidige regeling doet in mijn ogen nog steeds zijn werk. Ik heb daarom ook niet het voornemen een wetsvoorstel bij de Kamer aanhangig te maken om deze regeling te moderniseren.

Vraag 6

Deelt u de mening, dat gezien de grote bedragen die gemoeid zijn met het onterecht afsluiten van «gratis huwelijken», de verplichting aan gemeenten om een minimaal aantal keren per week mensen «gratis» in het huwelijk te laten treden afgeschaft moet worden?3

Zie antwoord vraag 5.

Vraag 7

Bent u bereid een voorstel van wet bij de Kamer aanhangig te maken om deze regeling te moderniseren? Zo nee, waarom niet?

Zie antwoord vraag 5.

Vraag 1

Deelt u mijn opvatting dat sprake is van tegenstrijdigheid in de uitlatingen van de woordvoerder van politie in de media, over het gebruik van een doodskist als symbool bij een protest enerzijds en de reactie van mevrouw Gesthuizen anderzijds?1

Uit het ambtsbericht van de burgemeester van Den Haag, tevens korpsbeheerder van het korps Haaglanden blijkt dat de politiewoordvoerder – in reactie op vragen uit de media en berichten op social media – de aanhouding van mevrouw Gesthuizen heeft bevestigd, kort nadat deze had plaatsgevonden. De woordvoerder heeft aangegeven dat de grond daarvan was gelegen in het niet nakomen van de rond de demonstratie gemaakte afspraak dat er niet zou worden gelopen en dat er niet werd voldaan aan het bevel of vordering van politie. Daarnaast heeft de woordvoerder er tevens op gewezen dat het meevoeren van een lijkkist ten tijde van de herdenkingsdienst in Lommel mogelijk als ongepast c.q. aanstootgevend zou kunnen worden ervaren.

Vraag 2

Wat was de reden voor de arrestaties van mevrouw Gesthuizen en de heer M.? Welke zaken worden hen in het proces verbaal ten laste gelegd?

Mevrouw Gesthuizen en de heer M. zijn beiden op grond van artikel 6 en 11.1 van de Wet Openbare Manifestaties (WOM), juncto artikel 184 Sr. aangehouden en overgebracht naar het politiebureau. Van een verbod tot het meevoeren van een lijkkist is nadrukkelijk geen sprake geweest. Bij de aanhouding van de demonstranten heeft dit dan ook geen rol gespeeld.

Vraag 3

Is voorafgaand aan hun arrestatie, tijdens hun arrestatie, tijdens hun detentie en/of tijdens het verhoor, aan de arrestanten melding gemaakt van de waarschuwing dat het symbolisch begraven van het beroep van postbode door middel van een geïmproviseerde doodskist «niet kies» zou zijn, een waarschuwing die later die middag door de woordvoerder van politie in de media is aangevoerd, en over de mogelijke rol die deze visie van de politie zou hebben gespeeld bij de arrestaties?

De burgemeester van Den Haag meldt in zijn ambtsbericht dat tijdens de arrestatie, detentie of verhoor niet met de arrestanten is gesproken over het meedragen van de lijkkist.
Uit het ambtsbericht van de burgemeester van Den Haag blijkt tevens dat op woensdagochtend 21 maart 2012 de organisator van de demonstratie is verschenen op het hoofdbureau van politie Haaglanden om nadere afspraken te maken over de demonstratie. Hem is daarbij aangegeven dat een demonstratieve optocht niet werd toegestaan, maar dat een statische demonstratie tussen 14:00 en 15:00 uur zou worden gefaciliteerd. In dit gesprek is aan de organisator ter overweging meegegeven dat op 21 maart tevens de herdenkingsdienst in Lommel zou plaatsvinden van de slachtoffers van het busongeluk in Zwitserland en dat op grond daarvan het meevoeren van een doodskist mogelijk als ongepast c.q. aanstootgevend zou kunnen worden ervaren. De operationeel commandant heeft voorafgaand aan de demonstratie de organisator nogmaals gewezen op de samenloop met de herdenking in Lommel en hem in overweging gegeven daarom enige terughoudendheid te betrachten ten aanzien van het gebruik van de lijkkist. De organisator heeft aangegeven hier begrip voor te hebben.

Vraag 4

Hoe beoordeelt u het feit dat de arrestanten na hun vrijlating geheel onverwacht werden geconfronteerd met de uitlatingen van de woordvoerder van politie in de media over het «niet kies» zijn van het gebruik van het symbool van een doodskist en de mogelijke samenhang met hun arrestaties?

Zie de antwoorden op vragen 1, 2 en 3.

Vraag 5

Waarom acht u het gepast dat de woordvoerder van politie een verband heeft gelegd met de herdenking van een busongeluk in het Belgische Lommel? Waarom heeft de woordvoerder van politie de actievoerende postbodes op deze manier in een kwaad daglicht willen stellen? Waarom past deze wijze van woordvoering in uw ogen binnen een deugdelijke woordvoering van de politie in onze rechtstaat?

De politie heeft voorafgaand aan de demonstratie aan de organisator aangegeven dat het meevoeren van een lijkkist ten tijde van de herdenkingsdienst in Lommel mogelijk als ongepast c.q. aanstootgevend zou kunnen worden ervaren. De organisator heeft daar begrip voor getoond (zie ook het antwoord op vraag2.
Deze overweging is niet vreemd gezien het feit dat de herdenking en de demonstratie waarbij een doodskist wordt meegedragen op dezelfde dag plaatsvond. De woordvoerder heeft naar deze overweging verwezen.

Vraag 6

Erkent u dat deze gang van zaken de werkelijke reden van de arrestaties in de berichtgeving heeft overschaduwd? Erkent u dat een dergelijke wijze van opereren de betrouwbaarheid van berichtgeving van de politie heeft aangetast, evenals de positie van de verdachten? Zo ja, was dat de bedoeling?

Nee. Je verwijst aan het antwoord op de voorgaande vragen.

Vraag 1

Bent u bekend met het artikel «Jacht op laffe bejaardenberovers»?1

Ja.

Vraag 2

Deelt u de mening dat het verschrikkelijk is als hoogbejaarde ouderen op straat worden beroofd?

Iedere beroving of diefstal, zeker als het gaat om de diefstal of beroving van iemand die zich niet kan verweren, is ontoelaatbaar. Het terugdringen van het aantal straatroven is dan ook een van mijn prioriteiten. Ik heb hierover prestatieafspraken gemaakt met de politie. Deze afspraken hebben niet alleen tot doel het voorkomen van straatroven, maar dragen ook bij aan een snellere opsporing en vervolging van de daders van dit soort, laakbare, criminele activiteiten.

Vraag 3

Deelt u de mening dat steeds meer daders het voorzien hebben op deze kwetsbare groep bejaarden, en dat deze brute beroving een vorm van ouderenmishandeling is? Zo neen, waarom niet?

Zie antwoord vraag 2.

Vraag 4

Hoe vaak worden ouderen, die slecht ter been zijn en met een rollator lopen, eigenlijk slachtoffer van dit soort brute berovingen?

Van de kenmerken die in de vraag worden genoemd, wordt geen aparte registratie bijgehouden.

Vraag 5

Deelt u de mening dat daders die het gemunt hebben op weerloze hoogbejaarde ouderen een 3x hogere straf verdienen? Zo neen, waarom niet?

Voor de beantwoording van deze vraag verwijs ik naar mijn antwoord op de vragen van het lid Agema d.d. 23 december 2011.2 De kwetsbaarheid van het slachtoffer is een omstandigheid die door het Openbaar Ministerie en de rechter binnen de gestelde strafmaxima van de verschillende delicten (waaronder ook diefstal) wordt meegewogen.

Vraag 1

Bestaat er volgens u behoefte aan nazorg voor humane slachtoffers bijv. Q-koortspatiënten van dierziektencrises? Zo ja, op welke terreinen en in welke vormen is volgens u behoefte aan nazorg?

Ziekte kan afhankelijk van de ernst zeer ingrijpend zijn voor het leven van mensen. Veel patiënten ondervinden dagelijks gevolgen van een ziekte of aandoening die kan leiden tot immateriële en materiële schade. Dit is helaas het geval bij elke ernstige ziekte, ongeacht de oorzaak daarvan. Dat geldt dus evenzeer voor infectieziekten afkomstig van dieren. Patiënten die nazorg nodig hebben ten gevolge van een dergelijke infectieziekte, kunnen net als patiënten met een andere ernstige ziekte een beroep doen op het reguliere zorgaanbod. Zij kunnen onder andere terecht bij hun huisarts en, indien noodzakelijk, ook andere zorgaanbieders, zoals een psycholoog. Ook kan ook altijd contact worden opgenomen met de GGD voor specifieke informatie die gerelateerd is aan de infectieziekte. Daarnaast hebben patiënten vaak veel baat bij het contact met lotgenoten via een patiëntenvereniging.
Ten tijde van de Q-koorts epidemie heeft de GGD medische professionals, waaronder huisartsen, regelmatig geïnformeerd over onder meer het voorkomen van Q-koorts, de diagnostiek en de behandeling. Op deze wijze werden patiënten zo goed mogelijk via de reguliere zorg ondersteund. Ook is de patiëntenvereniging Q-uestion gesubsidieerd, zodat zij lotgenotencontacten konden organiseren. Daarnaast is er een multidisciplinaire richtlijn voor het Q-koortsvermoeidheidssyndroom (QVS) ontwikkeld die bijdraagt aan een betere afstemming tussen verschillende hulpverlenende instanties en een eenduidig beleid voor de patiënt. Eveneens is er onderzoek gefinancierd naar de diagnostiek en behandeling van Q-koorts, waaronder een onderzoek naar de beste behandeling van QVS bij het UMC St Radboud in Nijmegen.

Vraag 2

Is het waar dat ten tijde van de Q-koortscrisis geen enkele vorm van nazorg beschikbaar was voor de getroffen gezinnen en andere direct bij de slachtoffers betrokkenen? Zo nee, welke nazorg heeft er dan plaatsgevonden?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 3

Is er nu nazorg beschikbaar voor humane slachtoffers van dierziektencrises zoals Q-koorts? Zo ja, in welke vorm? Welke lessen zijn daarbij getrokken uit de eerdere Q-koorts crisis?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 1

Is het waar dat de kosten van het alternatief IIa uit de studie van Deltares 300 miljoen euro zijn?1

Aannemende dat met «het voorstel van het ministerie van EL&I» gedoeld wordt op het kabinetsbesluit van 17 juni 2011, wil ik u voor het antwoord op de vragen over welke ontpolderingen, buitendijkse maatregelen, noodzakelijke dijkaanleg en de kosten daarvan aan de orde zijn, verwijzen naar de brief van die datum aan uw Kamer (TK, 2010–2011, 30 862, nr. 48). Het kabinetsbesluit rekent overigens niet met kosten van € 300 mln, maar met maximaal € 190 mln.

Vraag 2

Voldoet dit alternatief aan de criteria die het minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) aan Deltares heeft opgegeven?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 3

Hoeveel hectare natuurherstel levert het voorstel van het ministerie van EL&I op?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 4

Kunt u de Kamer een overzicht sturen van de alternatieve ontpolderingen en buitendijkse maatregelen die u voor ogen heeft, de kosten daarvan en het aantal hectare natuurherstel dat deze ontpolderingen en buitendijkse maatregelen opleveren?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 5

Moeten er voor uw alternatief langere dijken worden aangelegd dan voor het oorspronkelijke plan? Zo ja, hoeveel langer wat zijn de kosten van onderhoud van deze dijken?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 6

Wat vindt u van het uitgeven van ca. 300 miljoen euro gemeenschapsgeld in tijden van krapte ten behoeve van ca. 5 Nederlandse pachters in de Hedwigepolder?

Zie antwoord vraag 1.

Vraag 1

Bent u bekend met het bericht «UEFA uit bezorgdheid over veiligheid in stadions Polen en Oekraïne»1, de «Angus Reid Global Monitor 2007» waaruit blijkt dat in dat jaar 81,3% van de Oekraïense bevolking homoseksuele relaties nooit acceptabel vindt2, het bericht «Polish gay football fans ask for seperate seats at Euro 2012»3, het «Trafficking in Persons Report» van het U.S. State Department waarin wordt gesteld dat Oekraïne een belangrijke bron, tussenbestemming en eindbestemming is voor de wereldwijde mensenhandel4, het bericht «Afspraken met VS over bestrijding mensenhandel»5, het bericht «Stray dogs and cats being burned alive in Ukraine»6, het bericht «Inwoners grote steden zien straathonden als probleem»7, het bericht «UEFA in Oekraïne op hondenjacht»8 en het bericht «Oekraïense maffia wil EK-hotels»?9

Ja.

Vraag 2

Kunt u aangeven hoe u de motie-De Mos,10 die oproept er bij Polen en Oekraïne op aan te dringen de misstanden te bestrijden heeft uitgevoerd? Zo neen, waarom niet?

Bij de beantwoording van de Kamervragen over het doden van zwerfdieren in de Oekraïne (2011Z20392, zie ook Aanhangsel Handelingen, vergaderjaar 2011–2012, nr. 864) en het Europees Kampioenschap Voetbal in Polen en Oekraïne in 2012 (2011Z21478, zie ook Aanhangsel Handelingen, vergaderjaar 2011–2012, nr. 915) heb ik aangegeven wat ik vind van alle door u genoemde misstanden. Daarbij heb ik ook aangegeven welke land of welke instantie verantwoordelijk is voor het aanpakken of bestrijden van deze misstanden. Hiermee beschouw ik de motie-De Mos (Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 33 000 XVI, nr. 83 als afgehandeld.

Vraag 3

Deelt u de mening dat het zeer zorgelijk is dat EK-hotels doelwit zijn van (door corrupte politici en agenten ondersteunde) maffia, met alle negatieve gevolgen van dien voor Nederlandse reisorganisaties en Oranjesupporters? Zo neen, waarom niet?

Ik heb de berichten hierover gelezen. Als deze situatie zich daadwerkelijk voordoet is dit inderdaad zorgelijk. Het is aan de lokale autoriteiten om hiertegen op te treden.

Vraag 4

Deelt u de mening dat Oranjesupporters goed geïnformeerd moeten zijn over de gevaren en de misstanden die zij kunnen tegenkomen, zodat zij weten wat zij kunnen verwachten en hoe te handelen in de EK-organiserende landen in met name de Oekraïne? Zo neen, waarom niet?

Ja, het is altijd raadzaam goed geïnformeerd op reis te gaan. Dit geldt ook voor de Oranjesupporters die naar Oekraïne dan wel Polen afreizen.

Vraag 5

Bent u bereid, naast de bestaande KNVB-website www.onsoranje.nl, in samenwerking met de KNVB een informatiefolder uit te geven waarin duidelijk staat uitgelegd wat onze supporters, qua gevaren en misstanden, kunnen verwachten en hoe te handelen in deze en andere situaties? Zo neen, waarom niet?

De KNVB zal – net als bij voorgaande toernooien – de supporters voorzien van het «Oranje Boekje» met praktische informatie voor de bezoekers van het EK in Polen en Oekraïne. Dit boekje komt tot stand in samenwerking met het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Nederlandse ambassades in Kiev en Warschau. Ook de ANWB en het RIVM hebben input geleverd voor dit boekje. De informatie uit het boekje zal ook op de sites van Ons Oranje, het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Ambassades in Kiev en Warschau worden geplaatst. Met dit «Oranje Boekje» in de hand en een fatsoenlijke voorbereiding op de reis, zoals voor elk bezoek aan het buitenland aan te raden, is de verwachting dat de supporters net als bij eerdere edities van een EK of WK een fantastische tijd tegemoet zullen gaan.

Vraag 6

Heeft u de bereidheid de KNVB op te roepen, zeker nu de kaartverkoop in volle gang is, hun website www.onsoranje.nl zo snel mogelijk te actualiseren, met de vermelding van de mogelijke gevaren en risico’s in de EK-organiserende landen? Zo neen, waarom niet?

Ik zie daar geen specifieke aanleiding voor. Anders dan bij het WK in Zuid-Afrika zijn er voor Polen en Oekraïne geen uitzonderlijke veiligheidswaarschuwingen nodig anders dan die welke altijd gelden voor grote sportevenementen waarbij mensen massaal samenkomen.

Vraag 1

Heeft u kennisgenomen van het onlangs verschenen rapport «Human rights report on Assyrians in Iraq: the exodus from Iraq»?1 Heeft u tevens kennis genomen van het artikel «Irak: baken op de zee van Arabische onrust»?2

Ja.

Vraag 2

Kunt u de Kamer nader informeren over de Nederlandse bijdrage aan de Nineveh-pilot van het UNDP waarover u 7 maart jl. sprak?3 Welke concrete maatregelen worden hierin genomen ten aan zien van de veiligheidsstrategie waarin de rechten van minderheden, waaronder van Assyrische christenen, vorm krijgen?

Op dit moment financiert Nederland twee UNDP-projecten in de provincie Nineveh. Het eerste project richt zich op het starten van een dialoog door de verschillende geloofsgroepen in de provincie bijeen te brengen, teneinde interreligieuze spanningen te verminderen. Het tweede project is een pilotproject dat project is gericht op kleinschalige conflictbemiddeling tussen de verschillende dorpen en gemeenschappen, om te voorkomen dat kleine disputen uitgroeien tot langdurige conflicten. Indien succesvol zal het in andere provincies worden uitgerold.
Op basis van laatstgenoemd project bereidt UNDP nu een breder project voor, beginnend in Nineveh, dat zich richt op het ondersteunen van de Iraakse nationale en lokale overheid bij het vormgeven van een veiligheidsstrategie gericht op de specifieke kenmerken en wensen van een regio. De bijdrage van lokale sektarische groepen en minderheden speelt hierbij een belangrijke rol. Onderdeel van de veiligheidsstrategie is de samenstelling en training van de politie in de betreffende regio.

Vraag 3

Kunt u uw constatering4 dat de Irakese autoriteiten de boodschap, mede ingegeven door de motie Voordewind c.s.5, hebben begrepen en dat de inzet van politiepersoneel op de Niniveh-vlakte inmiddels functioneert, nader toelichten? Hoe verhoudt deze constatering zich met de bevindingen van het bovengenoemde rapport waarin geconcludeerd wordt dat de veiligheidssituatie van Assyrische christenen en andere minderheden aanzienlijk is verslechterd?

Ik heb mijn zorgen omtrent de positie van christenen in Irak besproken met de Iraakse minister van Buitenlandse Zaken tijdens zijn bezoek aan Nederland in september jl. De minister bevestigde dat alle bevolkingsgroepen gelijk zijn en dat er geen discriminerend beleid wordt gevoerd.
Het rapport stelt dat het geweld tegen Assyrische christenen is afgenomen ten opzichte van 2010, hoewel het aantal aanslagen op kerken is toegenomen. Dit laatste baart mij zorgen. Ik bespreek dit op korte termijn met de Iraakse autoriteiten en vraag daarbij specifiek aandacht voor de inzet van de politie in Nineveh.

Vraag 4

Deelt u de mening dat het strafrechtelijk onderzoek ten onrechte ervan uitgaat dat de aanslagen in Zakho eind 2011 niet gericht waren op de Assyrische christenen terwijl alle slachtoffers tot deze minderheid behoren? Is het waar dat er nog niemand is opgepakt? Bent u bereid om de Koerdische autoriteiten hierop aan te spreken?

De eigenaren van de bij deze aanslagen vernielde winkels en panden waren zowel van christelijke als van islamitische afkomst. Kort na de aanslagen zijn enkele personen gearresteerd. De Iraakse autoriteiten zijn een strafrechtelijk onderzoek gestart, waarvan de resultaten nog niet bekend zijn.

Vraag 1

Bent u bekend met het rapport van Amnesty International Routine repression: Political short-term detentions and harassment in Cuba?1

Ja.

Vraag 2

Wat is uw reactie op het rapport van Amnesty International, waarin o.a. 2784 gevallen van mensenrechtenschendingen in Cuba die in 2011 hebben plaatsgevonden, staan gedocumenteerd?

Het rapport geeft een goed beeld van de ernst van de gebeurtenissen. De Nederlandse regering is tegen de beperkingen van vrijheden in Cuba, waaronder de korte arbitraire detenties.

Vraag 3

Wat is uw reactie op het gegeven dat, ondanks de massale vrijlatingen van gewetensgevangenen in 2011, de Cubaanse autoriteiten hun strategie lijken te hebben aangescherpt door diverse breed interpreteerbare wetten te gebruiken om critici de mond te snoeren en hen (kort) gevangen te zetten of sociaal te isoleren?

Nederland volgt de ontwikkelingen nauwlettend. Op Nederlands initiatief heeft de EU op 20 oktober 2011 de Cubaanse autoriteiten hierop aangesproken.

Vraag 4

Bent u bereid bilateraal en in EU-verband onverwijld en duidelijk protest aan te tekenen bij de Cubaanse autoriteiten over de ernstige mensenrechtenschendingen die zij begaan? Zo nee, waarom niet?

Nederland dringt aan op de onvoorwaardelijke vrijlating van alle politieke gevangenen, beëindiging van arbitraire korte detenties en verbetering van de situatie van de mensenrechten in het algemeen. Dit gebeurt onde rmeer via de EU-Cuba politieke dialoog.

Vraag 5

Bent u eveneens bereid de aanscherping van EU-sancties te bepleiten indien Cuba geen gehoor wil geven aan dit pleidooi? Zo nee, waarom niet?

Zo nodig, ja.

Vraag 1

Bent u op de hoogte van de recente aankondigingen van executie van Balwant Singh Rajoana in India?1

Ja.

Vraag 2

Hoe beoordeelt u de rechtsgang rond deze zaak?

Er is weinig kritiek op de rechtsgang in deze zaak geweest. De mogelijkheden tot beroep staan nog open. Daar heeft de veroordeelde tot dusverre geen gebruik van gemaakt.

Vraag 3

Hoe beoordeelt u India's herhaalde weigering om de VN-resoluties rond een algemeen moratorium op de doodstraf te ondersteunen? Kunt u aangeven hoe India haar weigering inhoudelijk onderbouwt?

Hoewel de Indiase Grondwet nog altijd de doodstraf kent, houdt India zich sinds 2004 aan een de facto moratorium. India steunt echter VN-resoluties voor een algemeen moratorium op de doodstraf niet. Een meerderheid van de Indiase bevolking steunt de doodstraf en deze steun neemt alleen maar toe. India stelt dat de afschrikkende werking van de doodstraf helpt bij het voorkomen van onmenselijke misdaden en terrorisme. Het Indiase Hooggerechtshof heeft bepaald dat de doodstraf alleen in zeer uitzonderlijke gevallen mag worden toegepast.

Vraag 4

Hoeveel verzoeken tot heropening van rechtszaken onder artikel 72 van de Indiase Constitutie zijn op dit moment aanhangig bij de Indiase President? Welke analyse heeft u van de motivatie van de president van India om dergelijke verzoeken af te wijzen?

Volgens het laatste officiële cijfer van de Indiase overheid (d.d. maart 2011) zijn 32 gratieverzoeken aanhangig bij de Indiase president.

Vraag 5

Welke mogelijkheden zult u benutten om India aan te geven dat het een moratorium moet invoeren op de doodstraf? Kunt u per mogelijkheid aangeven wanneer u deze denkt in te gaan zetten?

De EU voert op korte termijn bij de Indiase autoriteiten in Delhi een demarche uit en stelt de principiële bezwaren tegen de doodstraf aan de orde waarbij wordt opgeroepen het de facto moratorium niet te doorbreken.

Vraag 6

Bent u bereid om zowel in bilateraal als ook in EU-verband te pleiten voor een uitspraak over deze kwestie? Is deze zaak en het moratorium besproken tijdens de EU-India Mensenrechtendialoog op 22 maart jl. in Delhi? Zo ja, op welke wijze en met welke inhoud? Zo nee, waarom niet?

Zie mijn antwoord op vraag 5.
De mensenrechtendialoog die op 22 maart jl. zou plaatsvinden is op verzoek van India uitgesteld.

Vraag 1

Bent u ermee bekend dat er moeders met een (licht) verstandelijke beperking wonen in intramurale AWBZ-instellingen samen met hun kind(eren) en dat deze moeders wel een intramurale indicatie hebben en hun kind(eren) veelal niet?

Ja.

Vraag 2

Op welke wijze worden de extra kosten die AWBZ-instellingen maken om de moeders met een verstandelijke beperking de benodigde ondersteuning te geven in de verzorging en opvoeding van hun kind(eren) aan de AWBZ-instellingen vergoed?

Als moeders (of ouders) binnen AWBZ-instellingen zorg dragen voor de opvoeding van een kind zonder beperking, dan kan deze plaats bekostigd worden vanuit voorliggende voorzieningen zoals de provinciale jeugdzorg.
De zorg vanuit de AWBZ is namelijk niet bedoeld om de veiligheid, de gezondheid en het welzijn van het niet AWBZ-geïndiceerde kind te waarborgen. Evenmin is AWBZ-zorg bedoeld om te zorgen voor het voldoende stimuleren van de (normale) ontwikkeling van het kind.
Veiligheid, gezondheid, welzijn en ontwikkelingsstimulering van een niet AWBZ-geïndiceerd kind horen primair tot de verantwoordelijkheid van de ouders. Zij kunnen hierbij worden ondersteund door bijvoorbeeld de centra voor Jeugd en Gezin en MEE. Als de cliëntondersteuning niet afdoende is, dan kan hulp vanuit de Wet op de jeugdzorg zijn aangewezen.

Vraag 3

In hoeverre ondersteunt u het voorstel om de indicatie van vrouwen met een verstandelijke beperking altijd te verhogen naar een hoger Zorgzwaartepakket (ZZP 7) op het moment dat zij moeder worden en ondersteund dienen te worden in de verzorging en opvoeding van hun kind(eren)? Indien niet, welke oplossing ziet u dan?

Gelet op het antwoord op vraag 2, zie ik geen aanleiding de indicatie voor moeders met een verstandelijke beperking altijd te verhogen naar een hoger zorgzwaartepakket (ZZP 7). De inhoud van het cliëntprofiel ZZP 7 verhoudt zich daarnaast niet tot de cliëntgroep ouder(s) met een verstandelijke beperking.

Vraag 4

Op welke manier en per wanneer gaat u bovengenoemd voorstel nader vormgeven in de indicatiecriteria?

Zie antwoord vraag 3.

Vraag 5

Bent u ermee bekend dat intramurale instellingen ook de verantwoordelijkheid dragen voor de kinderen die intramuraal bij hun moeders met een verstandelijke beperking wonen ook als deze kinderen zelf geen intramurale AWBZ- indicatie hebben? Hoe kunnen AWBZ- instellingen deze verantwoordelijkheid naar uw mening het beste vormgeven? Wat gaat u doen om AWBZ-instellingen hierin nader te faciliteren?

Er dient onderscheid te worden gemaakt tussen het verblijf van het kind enerzijds en de verzorging en opvoeding van het kind anderzijds.
Indien een ouder tezamen met zijn of haar kind in een AWBZ-instelling verblijft, en het kind heeft geen AWBZ-indicatie, dan is de ouder verantwoordelijk voor de kosten van het verblijf van het kind in de instelling. Zo nodig kan zorg vanuit voorliggende voorzieningen aan de orde zijn.

Vraag 6

Weet u dat de kinderen van moeders met een verstandelijke beperking vaak een reguliere intramurale plaats innemen? Op welke wijze worden AWBZ-instellingen daarin financieel tegemoet gekomen?

Zie antwoord vraag 5.

Vraag 1

Wat is uw opvatting over het innovatieproject Online-logopedie met TinyEye van verzekeraar FBTO? Voldoet dit project aan uw definitie van zorginnovatie en e-health?1

Innovatieprojecten zijn erop gericht dat buiten de gebaande wegen wordt getreden. Reeds langer zijn mij initiatieven met telelogopedie bekend waarbij gebruik wordt gemaakt van digitale telecommunicatie (internet). Uit contacten met de beroepsvereniging, de Nederlandse Vereniging voor Logopedie en Foniatrie (NVLF), blijkt dat telelogopedie steeds meer ingang vindt. Mede om die reden heeft de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) een aparte tariefbeschikking voor telelogopedie vastgesteld. Indien telelogopedie de zorg dichter bij de zorggebruiker brengt en de toegang tot de zorg verlaagt, juich ik deze ontwikkeling toe. Wel acht ik het essentieel dat de telelogopedische contacten worden voorafgegaan door een fysiek (face-to-face) aannamegesprek. Dit is ook de lijn van de NVLF. Uit navraag blijkt dat het initiatief van TinyEye hieraan voldoet.

Vraag 2

Wat is uw oordeel over de claim «online logopedie is minstens zo effectief is als traditionele behandeling»? Is deze claim wetenschappelijk onderbouwd? Zo ja, op welke wijze?2

De methode die TinyEye voor telelogopedie hanteert heeft reeds enige jaren in Canada en de Verenigde Staten ingang gevonden. Inmiddels is er een veelheid van onderzoeksliteratuur op het gebied van telelogopedie beschikbaar. Hieruit blijkt dat er geen sprake is van verminderde resultaten bij telelogopedie ten opzichte van logopedie waarbij de patiënt lijfelijk aanwezig is. Ook lijken er geen verschillen te zijn in de juistheid van diagnose-stelling via een webcam ten opzichte van een gesprek waarbij de patiënt lijfelijk aanwezig is. Niettemin geeft de Nederlandse beroepsvereniging voor wat dat laatste betreft de voorkeur aan een face-to-face aannamegesprek en diagnosestelling. Zoals gemeld bij het antwoord op vraag 1 ondersteun ik dat uitgangspunt. Overigens zou ik liever niet spreken van online logopedie versus traditionele logopedie, omdat de inhoudelijke aanpak van telelogopedie niet afwijkt van de reguliere logopedie. Het verschil berust enkel in het hanteren van een communicatiemedium.

Vraag 3

Zijn er in Nederland problemen met de kwaliteit, bereikbaarheid en betaalbaarheid van logopedie? Zo ja, op welke wijze zorgt u dat deze noodzakelijke zorg verbetert? Zo nee, wat is de meerwaarde van innovaties in nieuwe vormen van tele- of online-logopedie, en zijn uitgaven hieraan doelmatig?

Er zijn mij geen signalen bekend van problemen met de kwaliteit, bereikbaarheid en betaalbaarheid van de logopedie. Telelogopedie is ook niet bedoeld om een vervanging te bieden voor de reguliere logopedie (face-to-face) maar beoogt een aanvulling hierop te zijn. Om die reden ondersteun ik de beleidslijn van de beroepsvereniging om telelogopedie niet eerder toe te passen nadat een face-to-facecontact met de patiënt heeft plaatsgehad. Telelogopedie is primair gericht op jeugdige zorggebruikers waarbij het gebruik van digitale communicatiemiddelen goed aansluit bij hun dagelijkse belevingswereld. Dat kan gunstig uitwerken op de toegang naar logopedische zorg en de therapietrouw.

Vraag 4

Deelt u de mening dat telelogopedie geen volwaardige vervanging kan zijn van logopedie waarbij direct contact plaatsvindt, enerzijds omdat contact via internet de communicatie en observatie kan beperken, anderzijds omdat bij logopedie ook tactiële ondersteuning of instructie door middel van beweging noodzakelijk kan zijn? Zo nee, waarom niet?

Zie antwoord vraag 3.

Vraag 5

Is het waar dat kinderen vaker bij logopedie afhaken vanwege de kosten, ondanks dat logopedie wordt vergoed? Is hier onderzoek naar verricht? Zo ja, wat gaat u doen om resterende financiële drempels weg te nemen? Zo nee, bent u van mening dat de directeur van TinyEye een onjuiste voorstelling van zaken geeft? Wilt u uw antwoord toelichten?3

Logopedische zorg wordt volledig vanuit het basispakket van de Zorgverzekeringswet vergoed. In tegenstelling tot veel andere vormen van verzekerde zorg zijn er geen beperkingen opgelegd aan de aanspraak op logopedische zorg. Ik zie dus geen enkele reden waarom kinderen of hun ouders vanwege de kosten zouden moeten afhaken, anders dan mogelijke reiskosten, zoals TinyEye aanvoert. Dat laatste reken ik echter tot de eigen verantwoordelijkheid van de verzekerden.

Vraag 6

Is het waar dat de Triade Groep, gelieerd aan het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) tweeënhalve ton heeft geïnvesteerd in het project? Zo nee, wat zijn de juiste gegevens? Zo ja, vindt u dit een doelmatige investering van ziekenhuismiddelen en wilt u uw antwoord toelichten?

De Triade Groep is een conglomeraat van private instellingen die ondersteunende diensten en infrastructurele voorzieningen biedt ten dienste van het Universitair Medisch Centrum Groningen. De Triade Groep wordt gefinancierd vanuit derde en vierde geldstromen en komt niet ten laste van door de overheid gegenereerde geldstromen. Eventuele investeringen die zijn gedaan vanuit de Triade Groep vallen buiten mijn verantwoordelijkheidsdomein.

Vraag 7

Beschouwt u het Spraakfonds als een belangenorganisatie, liefdadigheidsinstelling of als commerciële onderneming? Vindt u dat de website dit voldoende transparant maakt voor donateurs en sponsoren?4

Het Spraakfonds is aangemerkt als een ANBI- Algemeen Nut Beogende Instelling. Ik acht het niet aan mij om een private organisatie nader te karakteriseren of om haar website te beoordelen. Desgevraagd heeft TinyEye mij verklaard niet door het Spraakfonds te zijn of worden ondersteund. Ik heb geen opvattingen over het feit of donateurs van het Spraakfonds wel of niet indirect in TinEye investeren. Ik vind dat de donateurs zelf de verantwoordelijkheid dragen om de eindbestemming van hun geld te controleren en hier wel of geen instemming aan te verlenen, daar zie ik voor mij als minister geen rol weggelegd.

Vraag 8

Is het waar dat het bedrijf TinyEye financieel wordt ondersteund door het Spraakfonds, terwijl de voorzitter van het Spraakfonds tevens directeur van TinyEye is? Zo ja, deelt u de mening dat donateurs van het Spraakfonds hierdoor indirect investeren in een commerciële onderneming en de financiële positie van de betreffende persoon? Wat is hierover uw oordeel?

Zie antwoord vraag 7.

Vraag 9

Is het waar dat het UMCG via de Triade Groep in feite investeert in een bedrijf dat dochter is van een partneronderneming van het UMCG? Wat is uw oordeel over deze duizelingwekkende constructie? Vindt u dergelijke constructies passen bij een (academisch) ziekenhuis? Wilt u uw antwoord toelichten?

Zie antwoord vraag 6.

Vraag 1

Bent u bekend met het artikel «Leaserijder ontloopt hogere bijtelling»?1

Ja.

Vraag 2

Bent u bekend met het patroon dat in het artikel wordt beschreven, te weten dat nieuwe auto’s voordat het contract is afgelopen kunnen worden besteld, om zo nog 60 maanden van de oude regeling gebruik te kunnen maken?

Het desbetreffende autoleasebedrijf geeft op zijn website uitgebreid aan hoe de door hem aangeboden regeling vorm zou moeten krijgen. De regeling komt er op neer dat een leaseauto vóór 15 april 2012 moet worden «besteld», vóór 1 juli 2012 op naam moet worden gezet en vóór 15 november 2012 daadwerkelijk moet worden afgeleverd. Dit leidt of kan leiden tot de toch wat vreemde situatie dat een auto enkele maanden tot een half jaar niet wordt gebruikt door de beoogde klant, terwijl de auto in deze periode wel in waarde daalt (afschrijving). Deze kapitaalvernietiging weegt blijkbaar op tegen het voordeel dat de gebruiker daarna ondervindt van de lagere bijtelling. De website zwijgt overigens over de vraag wie de waardedaling van de auto voor zijn rekening neemt. Het is dus onzeker of deze waardedaling tot uitdrukking komt in bijvoorbeeld een hogere leaseprijs.

Vraag 3

Deelt u de mening dat de regeling een onbedoeld voordeel in de hand werkt, ten nadele van andere autobezitters?

Ik laat in het midden of deze regeling een voordeel in de hand werkt ten nadele van andere autobezitters. Immers, als het aan het betreffende autoleasebedrijf ligt, kan iedere leaserijder van het aanbod gebruik maken. Ik deel wel de mening dat het hier gaat om een onvoorziene mogelijkheid. Voorafgaande aan de totstandkoming van de zogenoemde autobrief en ook later bij de totstandkoming van het daaruit voortvloeiende wetsvoorstel is uitgebreid overleg gevoerd met (onder meer) de autoleasebranche. Het resultaat van dat overleg is een naar mijn mening soepel overgangsrecht waarbij zoveel mogelijk tegemoet is gekomen aan de belangen van de leaserijder. Ik ben er altijd van uitgegaan dat dit overgangsrecht ook volledig aansluit bij de wensen van de autoleasebranche. We hebben getracht voor de reële gevallen passend overgangsrecht te bieden. Daarom acht ik het teleurstellend dat ik nu moet constateren dat leasebedrijven bij de toepassing van het overgangsrecht verder gaan door bewust de maximale ruimte op te zoeken met een regeling die in het normale economische verkeer – zonder een dergelijke overgangsregeling – niet logisch zou zijn.

Vraag 4

Welke omvang heeft het geschetste probleem? Wat is de belastingderving?

Ik heb geen zicht op de mate waarin men van deze regeling gebruik maakt of gaat maken en kan dan ook geen uitspraken doen over de omvang en de eventuele belastingderving. Ik ben wel van mening dat deze regeling verder gaat dan dat met het overgangsrecht is bedoeld. Als dit substantiële vormen aan zou nemen zou ook sprake kunnen zijn van een substantiële belastingderving, een derving die zeker in het huidige tijdsgewricht ongewenst is. Daar komt bij dat deze regeling niet bijdraagt aan het doel van de gedifferentieerde bijtelling en de aanpassing van de zuinigheidsgrenzen, namelijk het stimuleren van de meest zuinige auto. Ik ben dan ook voornemens om, mocht blijken dat deze regeling inderdaad op grote schaal wordt toegepast, in het Belastingplan 2013 aanvullende wetgeving op te nemen die ertoe leidt dat voor deze auto’s alsnog de bijtelling wordt toegepast overeenkomstig de zuinigheidsgrenzen die vanaf 1 juli 2012 van toepassing zullen zijn.

Vraag 5

Wilt en kunt u daar wat tegen doen? Zo nee, waarom niet? Zo ja, wat bent u van plan?

Zie antwoord vraag 4.

Vraag 1

Heeft u kennisgenomen van het nieuwsitem van het H-team, dat zich bezig houdt met het vraagstuk van herbestemming van leegstaande kantoren?1

Ja.

Vraag 2

Wat vindt u van het voorstel van het H-team om tijdelijke huisvesting in leegstaande kantoren te versoepelen? Hoe verhoudt zich dit tot de bestaande mogelijkheden op het gebied van tijdelijke contracten? Wat gaat u doen met het voorstel van het H-team, dat door de Rijksadviseur voor het Cultureel Erfgoed in het leven is geroepen?

Ik sta op zich positief tegenover het idee om tijdelijke huisvesting in leegstaande kantoren te versoepelen, in die zin dat – zoals met het voorstel van het H-team wordt beoogd – de maximale duur van de tijdelijke verhuur wordt verlengd tot 10 jaar. Hiermee wordt aangesloten bij de maximale termijn van een tijdelijke afwijking van een bestemmingsplan waarvoor met een reguliere procedure omgevingsvergunning kan worden verleend. Voor langer durende afwijkingen zal de uitgebreide voorbereidingsprocedure moeten worden toegepast. Het wetsvoorstel waarmee dit wordt geregeld is thans bij uw Kamer in behandeling (Kamerstukken II 2011–12, 33 135). Hierdoor kan het meer lonend worden om investeringen te plegen om de leegstaande kantoorruimten geschikt te maken voor bewoning.
Ik ben echter, anders dan het H-team, van mening dat een verlenging van de termijn van tijdelijke verhuur in de geschetste gevallen veel gemakkelijker en beter gerealiseerd kan worden door een aanpassing van de Leegstandwet dan door middel van een wijziging van het Burgerlijk Wetboek.
Momenteel biedt de Leegstandwet in artikel 15, eerste lid onder a, al de mogelijkheid voor tijdelijke verhuur van leegstaande kantoren als woonruimte met beperkte huurbescherming gedurende maximaal 5 jaar. Door deze maximale duur van de tijdelijke verhuur van woonruimte in leegstaande kantoren te verlengen naar 10 jaar, wordt hetzelfde bereikt als hetgeen met het voorstel van het H-team wordt beoogd, maar dan op een wijze die zowel voor huurder als voor verhuurder meer duidelijkheid en zekerheid biedt. Bij toepassing van de Leegstandwet dient immers de gemeente een vergunning te verlenen voor de tijdelijke verhuur.
Door de controle door de gemeente bij de vergunningverlening wordt gewaarborgd dat er geen misbruik plaatsvindt door een huurovereenkomst met beperkte huurbescherming aan te gaan in gevallen waarin in feite helemaal geen sprake is van een tijdelijke afwijking van het bestemmingsplan. Anderzijds biedt de vergunningverlening de verhuurder ook de garantie dat de woonruimte na afloop van de verhuurtermijn daadwerkelijk leeg wordt opgeleverd.
Ik ben voornemens de hiertoe strekkende aanpassing van de Leegstandwet mee te nemen bij de overige versoepelingen van deze wet, die ik reeds heb toegezegd in mijn brief d.d. 17 januari 2012 (Kamerstukken II, 2011–2012, 27 926, nr. 178). Het is de bedoeling het wetsvoorstel ter wijziging van de Leegstandwet zo spoedig mogelijk na het zomerreces 2012 aan uw Kamer voor te leggen.