Nr. 6 VERSLAG

De leden van de SP-fractie vragen of de regering de mening deelt dat de grootste groep huishoudens (eenpersoonshuishoudens en meerpersoonshuishoudens) die meer betalen dan de indicatieve huurquote (meer dan 5% en tot 5%), zoals genoemd in tabellen i en j uit het programma «betaalbaar wonen», de groep betreft met een inkomen boven 120% van het sociaal minimum tot aan de inkomensgrenzen zoals die zijn vastgelegd voor het DAEB-segment, oftewel de groep de lage inkomens. Indien deze groep lage inkomens inderdaad de grootste groep is, waarom kiest de regering er nu toch niet voor om deze grootste groep betaalbaar te laten wonen? Komt de regering in de (nabije) toekomst met nieuwe wet- en regelgeving om deze grootste groep alsnog betaalbaar te laten wonen? Uit de tabellen i en j in het programma «betaalbaar wonen» blijkt dat de groep lage inkomens 197.000 huishoudens (een- en meerpersoonshuishoudens) betreft, die een indicatieve huurquote heeft van meer dan 5% boven en tot 5% boven de indicatieve huurquote. Uit de tabellen van het NIBUD (impactanalyse hervorming huurtoeslag) blijkt dat deze groep met een laag inkomen (met een inkomen boven de 120% van het sociaal minimum) 421.000 huishoudens bedraagt. Hoe verklaart de regering dat verschil?

Deze voorgestelde huurverlaging is een direct gevolg van de afschaffing van de verhuurderheffing. Deelt de regering de mening dat deze in het verleden door huurders betaalde heffing alsnog ten goede moet komen aan alle sociale huurders?

Deze leden hebben enkele vragen over het voor de groep (tot 120% van het sociaal minimum) langdurig beschikbaar houden van de aangewezen sociale woningvoorraad. Er is de afspraak gemaakt dat woningcorporaties de komende jaren ervoor zorgen dat 46% van hun woningvoorraad een huurprijs heeft van € 550 per maand (prijspeil 2020); een niveau onder de huidige gemiddelde huurprijs in de woningcorporatiesector. Hierdoor moet de voorraad langjarig betaalbaar blijven voor huishoudens met de laagste inkomens. Deze leden vragen de regering of hiermee deze voorraad ook langjarig beschikbaar blijft voor zowel de eenpersoonshuishoudens als de meerpersoonshuishoudens? Daarnaast vragen zij welke invloed liberalisatie en de geplande verkoop van 90.000 sociale huurwoningen hebben op het beschikbaar houden van deze voorraad?

Kan de regering ingaan op de nieuwbouwplannen van 250.000 sociale huurwoningen, zodat de nieuwbouw niet automatisch leidt tot een lager niveau van 46%? In hoeverre is het realistisch dat woningcorporaties de komende jaren nieuwbouw kunnen realiseren met een huurprijs tot € 575,03 (prijspeil 2023) om op deze manier niet onder het niveau van 46% uit te komen? Betekent deze huurverlaging tot € 575,03 dat woningcorporaties bij toekomstige verhuringen naast passend toewijzen ook specifiek rekening moeten houden met de groep sociale huurders die een inkomen heeft tot 120% van het sociaal minimum? Betekent deze huurverlaging bijvoorbeeld concreet dat een sociale huurder met een inkomen tot 120% van het sociaal minimum, die eerder bij een commerciële verhuurder huurde maar wenst over te stappen naar een woningcorporatie, de verlaagde huur aangeboden dient te krijgen?

De leden van de D66-fractie merken op dat de huurverlaging alleen gaat gelden voor huurders van woningcorporaties. Huurders van particuliere verhuurders komen niet in aanmerking voor de geplande huurverlaging. De Raad van State kwalificeert dit als een ongelijke behandeling van huurders. Deze leden lezen in de reactie van de regering dat er meerdere redenen zijn voor dit onderscheid, onder andere dat de huurverlaging een inbreuk op het eigendomsrecht van de particuliere verhuurders zou zijn en dat de uitvoering door de belastingdienst te ingewikkeld is. Zij betreuren dat alleen huurders van woningcorporaties voor de huurverlaging in aanmerking komen en zij vragen zich af of er geen andere mogelijkheden zijn om huurders in de particuliere huursector tegemoet te komen?

Zij merken daarnaast op dat om voor de huurverlaging in aanmerking te komen, alleen wordt gekeken naar het inkomen van de huurder. Zij vragen zich af of het mogelijk is dat huurders met een relatief laag inkomen, bijvoorbeeld alleen AOW, maar met een relatief hoog vermogen, bijvoorbeeld door de verkoop van een woning, ook in aanmerking komen voor deze huurverlaging? Zij vragen zich af of het wenselijk is om een vermogensgrens in te voeren om voor de huurverlaging in aanmerking te komen?

De leden van de D66-fractie lezen in het voorstel dat huurders die na de peildatum te maken krijgen met een inkomensverlaging tot onder de vastgestelde inkomensgrens zelf bij de woningcorporatie moeten pleiten voor een huurverlaging. Deze leden vragen zich af welke lessen er getrokken kunnen worden uit de vorige huurverlaging in 2020 om een zo groot mogelijke groep te bereiken die wel in aanmerking komt voor de huurverlaging, maar er wellicht niet van op de hoogte is dat zij zelf actie moeten ondernemen?

Zij vragen zich af hoe de regering ervoor kan zorgen dat de uitvoering van de wet goed verloopt? Zij veronderstellen dat de uitvoering een korte maar hoge piekbelasting vraagt van zowel de belastingdienst als de woningcorporaties. Is het mogelijk dat woningcorporaties eerder de mogelijkheid krijgen om de inkomensgegevens aan te vragen, zodat de belastingdienst en de woningcorporaties ruim de tijd krijgen om de juiste gegevens te kunnen uitwisselen voordat woningcorporaties hun huurders informeren over de voorgenomen huurverhoging (uiterlijk 1 mei)?

De leden van de SP-fractie vragen of de regering kan begrijpen dat sociale huurders met een inkomen tot 120%, die niet bij een corporatie huren en dus geen eenmalige huurverlagingen krijgen, het gevoel hebben dat ze gestraft worden enkel en alleen om het feit dat ze niet bij een woningcorporatie huren? Bewijzen deze huurverlaging en de overige nationale prestatieafspraken, dat sociale huurders te allen tijde beter af zijn om bij een woningcorporatie dan wel wooncoöperatie te huren, mede vanwege misstanden zoals slechtere energielabels, die in de particuliere sociale huursector slechter zijn dan in de corporatiesector?

Kan de regering aangeven op welke manier commerciële verhuurders bij de vorige eenmalige huurverlaging in de sociale huursector gecompenseerd zijn? Deelt de regering de mening dat de huren in de commerciële sociale huursector doorgaans hoger liggen dan in de corporatie sociale huursector? Immers, de commerciële verhuurder hoeft niet passend toe te wijzen en vraagt daardoor doorgaans een hogere huur, die niet passend is bij het inkomen van de sociale huurder. Zo ja, is de noodzaak voor de huurverlaging in de commerciële sociale huursector daar dan ook niet hoger? Zo nee, waarom niet?

Deelt de regering de mening dat, vanwege die hogere huur, in de commerciële sociale huursector, die vaak niet passend is, een huurverlaging niet gecompenseerd hoeft te worden, omdat commerciële verhuurders al jaren hebben geprofiteerd van een huur die te hoog is voor het inkomen dat hun huurders hebben? Kan de regering haar antwoord nader toelichten?

Heeft de regering rekening gehouden met huurders, die vanwege de sloop van hun woning gedwongen worden om te verhuizen, maar inmiddels wel die huurverlaging hebben gekregen en nadien geen woning met de verlaagde huur aangeboden krijgen? Zo ja, op welke manier? Zo nee, waarom niet?

De leden van de SP-fractie hebben een vraag over het aantal huishoudens dat van de voorgestelde huurverlaging profiteert. De regering geeft in de memorie van toelichting aan dat ruim 510.000 huishoudens naar verwachting in aanmerking komen voor een huurverlaging van gemiddeld € 57 per maand. In de memorie van toelichting onder paragraaf 2 (bladzijde 2) schrijft de regering dat deze groep, die een inkomen heeft tot 120% van het sociaal minimum en een overschrijding van de gestelde indicatieve huurquote kent, 230.000 huurders groot is. Hoe verklaart de regering het verschil tussen 510.000 huishoudens aan de ene kant en 230.000 huishuishoudens aan de andere kant?

Geldt deze huurverlaging ook voor huurders van woonobjecten in een recreatie/vakantiepark die van de gemeente toestemming hebben gekregen om daar permanent te verblijven? Zo nee, kan de regering een uitzondering maken voor deze groep huurders, die vanwege de woningnood nergens anders heen kunnen, door deze alsnog op te nemen in de reikwijdte van dit wetsvoorstel?

De leden van de PvdA-fractie constateren dat het wetsvoorstel zich alleen richt op huurders van woningcorporaties. Deze leden zijn van mening dat alle huurders die dat nodig hebben recht hebben op dezelfde regeling. Ook huurders die wonen in particulier verhuurde woningen. Waarom is er gekozen om het wetsvoorstel alleen te richten op huurders van corporatiewoningen? Kan de regeling ook beschikbaar worden gesteld voor andere huurders?

Zij stellen ook vast dat er is gekozen voor een harde grens bij gezinnen die een inkomen hebben van 120% van het sociaal minimum. We weten echter dat, in deze uitzonderlijke tijden, energie-armoede ook bij gezinnen met een hoger inkomen een probleem is. Zij willen graag weten waarom er toch gekozen is om de grens van 120% van het sociaal minimum.

Deze leden constateren dat huurders voor het jaar 2024 zelf verantwoordelijk zijn voor het aanvragen van de huurverlaging waarop ze recht hebben. Hoe wordt er gewaarborgd dat deze huurders goed genoeg geïnformeerd zijn? Waarom ligt er voor 2024 niet ook een verplichting bij de woningcorporaties om de huren te verlagen voor de huishoudens die daar recht op hebben?

De leden van de GroenLinks-fractie constateren dat dit wetsvoorstel alleen gaat gelden voor huurders met een lager inkomen die huren bij een corporatie. Dit terwijl er ook zo’n 100.000 huurders met een lager inkomen zijn die in een sociale huurwoning wonen die verhuurd wordt door een particuliere verhuurder. Deze leden vinden de argumenten die de regering in de memorie van toelichting hiervoor geeft onvoldoende overtuigend. Waarom, zo vragen zij, is het volgens de regering niet noodzakelijk om ook voor deze – toch niet geringe groep – huurders iets te doen aan het verbeteren van de betaalbaarheid van de huren. Welke maatregelen om ook deze huurders financieel tegemoet te komen heeft de regering precies overwogen? Waarom zijn deze overwogen maatregelen uiteindelijk niet in het wetsvoorstel terecht gekomen? Vindt de regering het goed uit te leggen aan huurders die niet in aanmerking komen voor de huurverlaging, dat zij niet in aanmerking komen omdat zij bij een «verkeerde» huurder huren?

Met het voorliggende wetsvoorstel wordt de huurquote van een deel van de zittende huurders verlaagd. Kan de regering kwantificeren wat de actuele te verwachten effecten van deze wet zijn op de huurquote van huurders die in aanmerking komen voor de huurverlaging? Kan de regering hierbij ook aangeven wat de huurquote-effecten zijn voor de huurders die wel in een sociale huurwoning wonen, maar vanwege het feit dat zij niet bij een corporatie huren en dus niet in aanmerking komen voor huurverlaging?

De leden van de ChristenUnie-fractie vragen de regering toe te lichten welke voor- en nadelen het verlagen van de huur kent ten opzichte van het verhogen van de huurtoeslag.

Deze leden constateren dat de gevolgen dit wetsvoorstel voor bepaalde woningbouwcorporaties grotere gevolgen hebben, met name voor corporaties met die verhoudingsgewijs grotere woningen hebben met gemiddeld een hogere huurprijs, waar ook verhoudingsgewijs meer huishoudens met een laag inkomen wonen. Dit speelt met name in regio’s waar in de jaren 1970–1980 veel is gebouwd. De huuropbrengsten voor deze corporaties zullen fors lager uitvallen, wat de financiële positie van deze corporaties onder druk zet. Zij vragen of de regering deze constatering deelt.

Zij verwachten dat de verslechterde financiële positie van deze corporaties negatieve gevolgen zal hebben voor noodzakelijke investeringen in nieuwbouw en verduurzaming, terwijl dit juist noodzakelijk is, niet in de laatste plaats om energiearmoede te bestrijden. Zij vragen hoe de regering dit waardeert en welke maatregelen ondernomen worden om dit effect te bestrijden.

Deze leden constateren dat een generieke verlaging van de huur op basis van inkomen in plaats van woningtype de doorstroming van kleine huishoudens uit grote woningen beperkt. Zij vragen de regering of zij dit effect herkent en hoe zij de corporaties kan ondersteunen in het stimuleren van de doorstroming.

Zij vernemen dat corporaties pleiten voor het inbouwen van een «tussenstap» in de huurverlaging, waarbij de huurprijs voor grotere woningen kan worden verlaagd naar 60% van de maximale huurprijsgrens op basis van het Woningwaarderingsstelsel, waarbij de corporatie wordt verplicht om binnen één jaar een passende woning te bieden met een huurprijs lager dan € 550 voor deze bewoners. Zij vragen de regering waarom de begrijpelijkheid van het systeem en beperktere uitvoeringscomplexiteit zwaarder wegen.

Deze leden leggen de vinger bij het verlengen van de aanvraagperiode voor huurverlaging voor huishoudens die na 2021 een lager inkomen hebben gekregen, die zou lopen tot december 2023 maar in het voorstel tot en met december 2024 loopt. Zij vragen de regering de gevolgen hiervan voor de corporaties te schetsen. Zij vragen hierin ook de verhoging van het minimumloon te betrekken.

Zij vragen naar de korte voorbereidingsperiode voor het uitvoeren van deze nieuwe wet door de corporaties. Deze hebben lange tijd in onzekerheid verkeerd over het al dan niet invoeren van dit voorstel. Zij vragen hoe de regering een goede uitvoering van de wet borgt en op welke wijze de corporaties hierbij ondersteund worden.

Deze leden constateren dat de regering een getrapt systeem afwijst omwille van complexiteit in de uitvoering en een grotere mate van privacyschending. Zij vragen de regering deze beide zaken nader toe te lichten, alsmede haar afweging om deze zaken te laten prevaleren boven de wenselijkheid van minder harde inkomensgrenzen. Zij vragen of de regering een getrapte systematiek louter extra complex of onmogelijk acht.

Zij vragen de regering de besteding van de besparing op de huurtoeslag toe te lichten.

De leden van de ChristenUnie-fractie vragen op welke gronden de belastingdienst het wetsvoorstel als uitvoerbaar heeft beoordeeld. Deze leden vragen expliciet toe te lichten op welke wijze de haalbaarheid van huurverlaging per 1 juli 2023 uitvoeringstechnisch geborgd is.

De leden van de SGP-fractie lezen dat de gemiddelde huurprijsdaling € 57 per maand bedraagt. Kan de regering inzicht geven in de spreiding van deze daling tussen inkomensgroepen? Hoe verhoudt de daling van de laagste inkomens zich bijvoorbeeld tot de daling bij de iets hogere inkomens? Kan de regering daar cijfermatig inzicht in geven?

Deze leden vragen aanvullend naar de uitwerking van het wetsvoorstel voor verschillende inkomensgroepen op de daling van de huur. De absolute daling van de huur is niet afhankelijk van het inkomen. Een huishouden met een inkomen van 120% van het voor het huishouden toepasselijke minimuminkomensijkpunt als bedoeld in artikel 17 van de Wet op de huurtoeslag kan veel meer voordeel behalen dan een huishouden dat een veel lager inkomen heeft. Waarom is dan toch voor de voorgestelde systematiek gekozen? Daarnaast vragen zij waarom niet voor een bepaalde staffel is gekozen, bijvoorbeeld door de huurverlaging afhankelijk te laten zijn van de inkomenspositie van de huurder.

Hoe verhoudt deze maatregel zich tot recente maatregelen van de regering om de inkomenspositie van lage inkomens te verbeteren? Waarom is voor dezelfde inkomensgrens gekozen als de grens die geldt voor de energietoeslag?

Deze leden vragen of ook huurders die na 1 juli 2023 een sociale huurwoning betrekken recht hebben op een huurverlaging, indien zij voldoen aan de voorwaarden. Waarom is daarvoor gekozen? Daarnaast vragen zij waarom huurders nog tot en met december 2024 een huurverlaging kunnen aanvragen. Is een termijn van bijvoorbeeld twaalf maanden niet voldoende? Hoe rijmt dit met de afspraken in de Nationale Prestatieafspraken Woningcorporaties? Welke financiële gevolgen heeft deze termijn ten opzichte van een termijn van twaalf maanden?

De leden van de SGP-fractie constateren dat in de berekeningen het inkomen uit 2021 wordt gebruikt en de inkomensgrenzen uit 2023. Waarom is daarvoor gekozen? Klopt het dat dat afwijkt van de afspraken in de Nationale Prestatieafspraken Woningcorporaties? Zo ja, waarom? Wordt hiermee de doelgroep niet groter dan in het wetsvoorstel geraamd? Wat zijn de financiële gevolgen voor woningcorporaties?

Het wetsvoorstel beperkt zich uitsluitend tot huurders van sociale woningen van woningcorporaties met een laag inkomen. Hierdoor vallen vergelijkbare groepen met lage inkomens die huren bij een andere partij dan een woningcorporatie buiten de regeling. De Raad van State concludeert dat «de met het wetsvoorstel beoogde ondersteuning afhankelijk is van het grotendeels arbitraire gegeven of men huurt bij een woningcorporatie of van een andere verhuurder.» De leden van de CDA-fractie vinden dit moeilijk verdedigbaar. Tegelijkertijd zien deze leden het spanningsveld tussen de wens om alle huurders met een lager inkomen te ondersteunen alsmede het niet ongelijk willen behandelen van in essentie gelijke gevallen en de noodzaak om het eigendomsrecht van verhuurders te respecteren.

Zij vragen wat het gevolg is van deze wet op het verschil in huurquote tussen huurders met een lager inkomen die huren bij een particuliere verhuurder (circa 100.000) en huurders met een lager inkomen die huren bij een woningcorporatie (circa 510.000). Hoe gaat de regering ervoor zorgen dat ook de huurders met een lager inkomen die huren bij een particuliere verhuurder de door de regering gestelde indicatieve huurquote gaan halen? Zij vragen in hoeverre het mogelijk is om de besparing op het huurtoeslagbudget (vanwege de verlaging van de huur van huurders die huurtoeslag ontvangen) ingezet kan worden om de huurquote van huurders met een lager inkomen die huren bij een particuliere verhuurder te verlagen.

De leden van de SP-fractie hebben enkele vragen over de gelijke behandeling. Volgens de regering wordt de groep sociale huurders die bij een commerciële partij huren, niet door dit wetsvoorstel geraakt en daarom is van ongelijke behandeling in directe zin geen sprake. Hoe rechtvaardigt de regering dan de ongelijke behandeling in indirecte zin, temeer vele corporatiewoningen onder druk van de regering aan (buitenlandse) investeerders verkocht zijn om onder andere de verhuurderheffing te kunnen betalen? Deze sociale huurders betalen nu twee keer de rekening, namelijk de verhuurderheffing en het feit dat zij nu geen huurverlaging krijgen voor een woonomstandigheid waar zij geen invloed op hebben gehad. Klopt het dat de regering in het verleden bij de verkoop van sociale huurwoningen aan commerciële partijen beloofd heeft, dat het voor huurders niet zal uitmaken of zij bij een commerciële partij of woningcorporatie huren? Zo ja, deelt de regering dan de mening dat deze huurders ook in aanmerkingen dienen te komen voor de voorgestelde huurverlaging? Immers, de regering heeft huurders de kans ontnomen om hiertegen in actie te komen. Klopt het dat met het verhogen van de huurtoeslag wel alle groepen (dus niet alleen corporatiehuurders, maar ook sociale huurders die bij een commerciële verhuurder huren) met een hoge huurquote bereikt kunnen worden, en er dan geen sprake is van ongelijke behandeling en dit tevens geen inbreuk op het eigendomsrecht geeft? Zo ja, waarom stelt de regering het volgende in de memorie van toelichting vast: «Daarmee komt het kabinet tot de conclusie dat de enige manier om het indirecte onderscheid weg te nemen, het niet doorvoeren van een verplichte huurverlaging voor huurders bij woningcorporaties is. Waarmee circa 510.000 huurders een verlaging wordt onthouden. Dat is in de ogen van het kabinet niet wenselijk.»? Deelt de regering de mening dat hier een vals dilemma opgeworpen wordt? Kan de regering haar antwoord nader toelichten?

Heeft de regering dit wetsvoorstel voorgelegd aan het College voor de Rechten van de Mens? Zo nee, waarom niet en is het niet aanbevelingswaardig om dit soort wetsvoorstellen, waarin sprake is van ongelijke behandeling in indirecte zin, toch aan dit college voor te leggen? Kan de regering haar antwoord nader toelichten?

De regering stelt dat de groep huurders, die in indirecte zin benadeeld wordt, een beroep kan doen op de huurtoeslag en de aangekondigde verhoging daarvan, en dat het kabinet inzet op het reguleren van de middenhuur en het dwingend maken van het Woningwaarderingsstelsel, waarmee ook huurders bij particuliere verhuurders in de toekomst meer huurbescherming zullen krijgen. Deelt de regering de mening dat de huidige huurders die bij een particuliere verhuurder huren hiermee niet méér krijgen dan corporatiehuurders en dat dit argument derhalve niet gebruikt mag worden om de ongelijke behandeling te legitimeren?

Op basis van welke (Europese) jurisprudentie wordt er een geoorloofd onderscheid tussen woningcorporaties en commerciële verhuurders gemaakt?

De leden van de SGP-fractie vragen waarom huurders, die huren van een particuliere of commerciële partij, niet de mogelijkheid is geboden om zelf een huurverlaging aan te vragen, zoals dat voor huurders van woningcorporaties ook mogelijk is. Of door particuliere verhuurders wel de mogelijkheid te geven om voor bepaalde inkomenscategorieën een huurverlaging voor te stellen?

Klopt het dat de huurquote in de niet-gereguleerde sector gemiddeld hoger is dan in de gereguleerde sector? Welke maatregelen zijn overwogen om ook juist deze huurquote te laten dalen? Welke opties zijn bezien om dat via het middel in het voorliggende wetsvoorstel te regelen?

De leden van de SP-fractie vragen of de regering heeft uitgerekend wat het extra kost, als het inkomen van inwonende kinderen boven de 27 jaar bij het bepalen van het huishoudinkomen niet meegerekend wordt? Zo ja, hoeveel bedraagt dit? Zo nee, waarom niet?

Deelt de regering de mening dat inwonende kinderen boven de 27 jaar moeilijk een woning kunnen vinden? Zo nee, waarom niet? Zo ja, deelt de regering dan de mening dat ouders nu benadeeld worden door een woningtekort dat hun kinderen raakt, waardoor deze ouders een huurverlaging mislopen, omdat het inkomen van deze kinderen meegeteld wordt?

De leden van de GroenLinks-fractie constateren dat Aedes zorgen heeft over het tijdig verkrijgen van gegevens van de belastingdienst. Aedes waarschuwt specifiek voor de situatie waarbij door niet tijdige informatieverstrekking huurders eerst voor 1 mei een brief krijgen waarin huurverhoging wordt aangekondigd en daarna de huur alsnog verlaagd wordt. Graag ontvangen deze leden een reactie van de regering op deze zorgen. Hoe gaat de regering ervoor zorgen dat de benodigde informatie tijdig beschikbaar komt?

Ook maken corporaties, zo begrijpen zij, zich zorgen over het feit dat deze wet sommige corporaties meer financiële ruimte vergt dan andere corporaties en dat hierdoor bij sommige corporaties de investeringscapaciteit voor bijvoorbeeld renovatie en de verduurzaming in de knel kan komen. Hoe gaat de regering bevorderen dat alle corporaties de voorliggende wet goed kunnen uitvoeren zonder dat hun noodzakelijke investeringscapaciteit voor renovatie en verduurzaming in de knel komt?

De leden van de CDA-fractie lezen in de memorie van toelichting dat er tijdens de internetconsultatie meerdere reactie zijn binnengekomen over de inkomensgrenzen om al dan niet in aanmerking te komen voor huurverlaging. Deze leden begrijpen dat het werken met harde grenzen bij inkomensafhankelijke regelingen niet kan worden voorkomen. Tegelijkertijd zijn zij enigszins gecharmeerd door de mogelijkheid van een getrapt systeem. De regering stelt dat een dergelijk systeem de uitvoering complex maakt en lastig is in verband met privacyregelgeving. Kan de regering dit verder toelichten?

Voorts constateren zij dat het wetgevingsproces onder hoge tijdsdruk plaatsvindt. Beoogd wordt de wet op 1 maart 2023 in werking te laten treden. Zij zijn benieuwd of er voor de rijksoverheid, Aedes en de woningcorporaties nog voldoende tijd overblijft om de doelgroep tijdig te informeren over het recht om zelf om huurverlaging te verzoeken.

Woningcorporaties met relatief veel voor ouderen en zorgbehoevende huishoudens geschikte woningen worden volgens Aedes onevenredig financieel benadeeld door de huurverlaging, waardoor voor deze woningcorporaties de investeringsopgave in de knel komt. In de memorie van toelichting stelt de regering dat dit geen probleem is omdat in de prestatieafspraken is afgesproken dat woningcorporaties zich maximaal inspannen om onderlinge solidariteit te tonen. Deze leden vragen de regering op welke wijze deze onderlinge solidariteit wordt vormgegeven en gemonitord.