Ontvangen 10 september 2013
De ondergetekende stelt het volgende amendement voor:
In artikel 2, tweede lid, onderdeel a, vervalt «indien die medicatie niet wordt toegediend voor de behandeling van een psychische stoornis overeenkomstig de geldende professionele richtlijnen,».
Met dit amendement wordt bewerkstelligd dat het toedienen van medicijnen voor de behandeling van een psychische stoornis, zonder medische noodzaak, valt onder de definitie van onvrijwillige zorg. Het geven van gedwongen medicatie is een ernstig signaal. De indiener wil voorkomen dat de suggestie gewekt wordt dat het minder erg is om dwangmedicatie toe te dienen indien een zorgbehoevend persoon daarmee instemt. Het blijft immers een dwanginterventie. Dat betekent dat er altijd moet worden gestreefd naar het voorkomen van dwangmedicatie, en dat wanneer dwangmedicatie wel ingezet wordt de regels voor (snelle) afbouw, onafhankelijk toezicht en melding aan de inspectie, moeten worden gevolgd.
Daar waar de zesde nota van wijziging spreekt over «geldende professionele standaarden» die als toezicht basis gelden wanneer dwangmedicatie – met toestemming van de cliënt – wordt toegepast, stelt de indiener vast dat er voor het toepassen van dwangmedicatie bij psychogeriatrische en verstandelijk beperkte cliënten geen professionele standaard bestaat. Noch voor dwangmedicatie met instemming van de cliënt, noch voor dwangmedicatie zonder toestemming.
Leijten